Group T. W. I. S. T

9

Pov Delirious

Ik leg mijn sleutels op mijn kast en loop door de verlaten koude gang naar mijn woonkamer. Een smerige stank komt mijn neus binnen. Ik gooi mijn schoenen uit en loop door naar mijn mini keuken en zie dat mijn vuilnisbak overvol is. Ik pak de zijkanten en strik de vuilniszak dicht. Ik loop naar een klein zijraampje boven mijn wasbak en prop de zak er met moeite door heen. Ik hoor hem met een ploffend geluid neerkomen in de kliko. Ik draai me om en ga naar de badkamer. Ik schuif de kraan omhoog en laat het water om mijn polsen lopen. Al gauw gooi ik het koude water in mijn gezicht. Ik kijk mezelf aan in de spiegel die een beetje beslagen is. Dan kijk ik op mijn horloge. 7 uur. Ik hoor mijn maag rommelen. Langzaam loop ik naar de koelkast en maak hem open.
'Shit, vergeten. Ik moet nog naar de supermarkt.' Snel schuif ik mijn schoenen in en ga ik met een rap tempo naar de dichtsbezijnde supermarkt.

Ik pak een pak pasta en pak een pot tomaten saus. Ik kijk heel even of ik nog een pot nodig heb. Naast me gooit een jongetje van ongeveer 9 schat ik, een paar pakken spaghetti om. Ik buk en help hem. 'Sorry!' Ik gooi er twee terug in het schap. 'Maakt niks uit joh kan gebeuren.' Hij glimlacht. 'Heb je het pak gevonden?' Hoor ik een bekende stem vragen. Ik kijk op. 'Hey!' Alexis kijkt me blij aan. 'Wie is deze jingen hiero?' Vraag ik. 'Lui, ik pas 5 dagen op hem.' 'Das gezellig.' Ik geef aan Lui het pak spaghetti.
'Nou ehm ik moet gaan. Heb honger snapje?' zeg ik terwijl mijn maag zijn aanwezigheid laat weten. Ze lacht. 'Top ik zie je nog wel! Ze pakt Lui' s hand en loopt de pasta-rij uit.

Ik zucht en loop een beetje op het dak van de boekenwinkel. Er gebeurdt niks interessants tegenwoordig meer. Het is beetje te stil. Ik hijs mijn capuchon over mijn hoofd en kijk naar de straat. Dan hoor ik een stem achter me mijn naam roepen.
'Ey Delirious!' Ik kijk om. 'Moo! Hoi.' Ik spring van het gebouw en laat me langzaam dalen. Eenmaal op de grond beland geeft ik hem een brohug.
We lopen samen verder over de donkere straat. 'Hoe gaat het?' Vraagt hij aan mij. 'Ja wel prima ofzo... Jij nog iets meegemaakt?' Hij schudt zijn hoofd. Dan stopt hij en lacht. Ik vraag hem wat er is. 'Brian en Nogla hadden ruzie en toen gooide ze een slagroom taart in Evan's gezicht.' Hij begint nog harder te lachen en pakt zijn telefoon en laat een foto zien met Evan's gezicht onder de smurrie. Ik begin ook te lachen. Onze herrie galmt door de straat. 'Niets tegen hem zeggen dat je dit hebt gezien.' Zegt hij als hij de tranen onder zijn ogen heeft weggevogen. Ik kijk hem aan en we beginnen een nieuwe lachbui.
Hij kijkt me aan. 'Wil je anders mee naar het hoofdkwartier?' 'Als de rest het goed vind prima.' Hij steekt zijn duimen op. En haalt dan de blindoek erbij. 'Tis maar vijf minuten lopen naar de ingang maar je moet wel deze weer op.' Ik zucht, knik en doe dan de blinddoek om. Ik word in een paar rondjes gedraait en we lopen dan een stuk.