Ik weet niet wat je wilt

26

-2 maanden

We zijn ondertussen al 2 maanden verder. Met mijn zwangerschap gaat het prima, ik en souf ook hamdoulilah. Op zn tijd wel meningsverschillen maar ik mag niet klagen.
Ik heb nog 2 maanden te gaan. Me buik is nu wel heel erg aanwezig.

Ik besloot om de stad in te gaan, because je gurl dr buik... niet meer gezond dit. Na het eten moet me gulp standaar open en dat is geen zicht, vooral niet na het uiteten.

Ik pakte de tram aangezien souf de auto had. 
Onderweg genoot in van de stilte, en rust. Mis de dagen dat ik altijd met de bus onderweg naar school ging. Lekker niks doen en genieten van de trip.

Na 5 min kwam ik eindelijk aan.
Vooraleer ik bij de Zara was was ik al buitenadem.
Passen daar had ik ook geen zin in. Ik hield zowat alles voor me en pakte 2 maten groter. Veel kleding kopen had ook ging zin en al zeker niet in grote maten aangezien ik over 2 maanden al zal bevallen.

Ik keek nog een beetje rond en zo eindigde ik weer bij de kinderafdeling. Ik kon me ogen niet afhouden van een leuke kindersetje. En je weet hoe het gaat.
Je begint bij een leuke trui en eindigt met een kast vol. Ik zwoer om af te rekenen want zoniet, wist ik dat ik straks blut naar huis zo gaan. Bij de uitgang liep ik langs de mannen afdeling, daar zag ik ook een paar leuke outjes voor souf, maar onze smaken verschillen best dus shoppen voor m' doen we wel samen.

Terwijl ik rondkeek kwam me een bekende stem voor.
Ik probeerde me te herinneren van waar.
Ik draaide me om en kwam oog in oog te staan met me ex-vriend Achraf.
Perplex stonden we toen we mekaar weer zagen na 4 jaar.

'Hey' stotterde die
'Heey hoe us het' zei ik verlegen met rode wangen
'Goed hamdoulilah en met jou? Lang niet gezien'
'Klopt gaat zn gangetje hamdoulilah met jou?' Zei ik snel

'Hamdoulilah.. je bent echt niet verandert tbark'Allah. Waar hang je uit dan'

Mo was altijd van de praatjes en zn lach maakte je al helemaal nerveus

'Nergens toch. We zijn er nog'

Mo glimlachte en besefte het niet. Voor ons beiden ging het allemaal te snel. Na 4 jaar zien we mekaar weer.
Zijn ogen dwaalde af naar me dikke aanwezige buik.

'Oh.. je, je bent zwanger?'
'Ja' zei ik verward ' Nog 2 maanden te gaan in sha Allah, dan krijgen we een zoontje'

'Mooi man, leuk leuk. Ben blij voor je'
Zei hij kortaf. Ik zag in zn ogen dat het wel ff schrikken was. Daarom probeerde ik snel van onderwerp te veranderen.

'Jij? Getrouwd, kids?'
'Nee man, nog niet. Ben daar veel te druk voor nu. Maar ja moet wel goed komen toch' zei hij ondeugend
'Zeker Mo, chanser met jou komt het zeker goed'

We stonden er nu al een tijdje, onze gesprek werd onderbroken door Souf die me belde '2 gemiste oproepen'. Ik vergrendelde me scherm snel en stak me telefoon weg.

'Uh Mo, ik moet gaan. Was leuk je weer te zien. Groetjes aan je moeder nog'

'Ja... zal ik doen.'

Net wanneer ik zwaaide en weg wou lopen hoorde ik 'hey Mir, vraagje'
'Heb je snap of iets. Me zusje zou het echt leuk vinden als ze weet dat ik je ben tegengekomen en misschien kan ik je wel bezoeken wnr de kleine er is'
Kwam er ongemakkelijk uit.

Het was natuurlijk niet netjes om 'nee' te zeggen. Zo gezegd zo gedaan gaf ik hem me snap.

'Here you go'

'Top, ik spreek je' zei hij en zo vertrok ik.

Onderweg naar huis en helemaal verward zaten me gedachte zo erg bij Mo.
Jaren heb ik hem niet gezien, zo moet je eens kijken hoeveel er kan gebeuren in 4 jaar.

Olaaa ben weer back, sorry voor de afwezigheid. Ivm met school en werk ben ik een tijdje (hayek lange tijd) afwezig geweest en was zelfs vergeten dat ik deze app nog had. 
Met de tijd zullen we weer back on track zijn.

Stem en reageer❤️