UNCRUSH
it's been three days since the cr moment...
with her.
pero kapag naaalala ko na napalapit sya sa akin sa hindi ko na mabilang na beses, parang sasabog pa rin ang dibdib ko.
pareho parin ang epekto...
at bakit ba sakanya lang ganito?
Hindi ganito ang naramdaman ko noon kay nicole. yes, I'm a bitch that day. ayoko nung feeling close sakin at ng madaldal.---wala akong paki kung first day pa yun ng klase at dapat nice ka to make some friends. Eh kung sa ganong paraan umiikot ang mundo, dibaleng wala akong kaibigan.
paaralan ang pinuntahan ko, at mag-aaral ako may kaibigan man o wala.----but three years later, here i am. having a bespren named Nicolette Sandoval. tandang-tanda ko kung paano kami naging malapit sa isat-isa...
sobrang malapit na halos hinahayaan ko syang matulog sa balikat ko, hampasin ako, murahin ako, sabihan akong tanga at bobo at kung ano-ano pa. hinahayaan ko syang kausapin ako na hindi nagagawa ng iba.---Kumportable ako sakanya.
hindi ako nagpa-panic...
not unless its Her.
God, i don't like her! Ayoko na sakanya unang beses ko pa lang sya makita. ayoko ng tinitignan ako and that was exactly what she did that day.
"bes... bes, OMG! halika dali..."
Hindi ko agad pinansin si nicole, hindi ko inalis ang paningin ko sa binabasa kong libro.---Tsh! palagi syang dumarating sa maling oras.
"bes, may kailangan ka makita..." Apuradong sabi pa nya.
"di ako interesado." malamig na tugon ko. alam naman nyang ayoko naiistorbo pag nagbabasa. at kahit dumating pa ang mayor ng city, hindi ako tatayo para batiin iyon.
"Bes naman eh, you can't just ignore me ah!" inis na sabi nya sabay hablot mula sakin ng libro ko.
Bigla akong napatingin sakanya. "Ano ba?!" Sigaw ko.
Magagalit na sana ko ng mapansing seryoso ang mukha nya at parang worried. bihira ko sya makitang ganon kaya medyo nakonsensya ako...---medyong-medyo lang talaga.
"Sam is crying right now."
What the Fuck!
"So?"
"you need to go to the gym."
"why?"
"Because sam is crying!"
"i don't care..."
Geez as if i care. Tinangka kong agawin sa kanya ang libro ko pero hindi ko nakuha. Nagtitigan kami ng ilang segundo,---i think she's hurt. i don't know why... i can feel it. parang may gusto pa syang sabihin pero nag-aalangan sya.
"Zaijon made her cry."
Wala sa loob na tumayo ako at mabilis na naglakad palayo.
as if i care! paki ko ba sa love life nila?
lot's of people made me cry back then. My mom, my one and only sister, my dog, even dad.----si daddy na sinabi sakin na palagi akong pasasayahin.
nakakainis kung paano ako tignan ng mga kapwa ko estudyante...
i know they don't like me dahil sa attitude ko.--the feeling is mutual anyway. hindi ko din naman gusto ang karamihan sakanila dahil puro sila mga hurado. Husga dito, husga doon.
Wala naman silang alam at wala silang ambag sa buhay ko.
I stopped at the entrance of school gym.
there she is...
Nakaupo sa bleachers at nakatakip ang mga kamay sa mukha.
Nagsimula akong maglakad palapit sakanya.
God, my heart!
Calm down please, kahit ngayon lang.
"hoy..." tawag ko sa kanya.
napahinto naman sya sa pag-iyak at tumingin sakin. iww! wala sa loob na inilabas ko ang panyo ko.
"Ica... w-why are you-----"
"Ang panget mo na nga tumawa ang panget mo pa umiyak. may ipapanget ka pa ba?!" mataray na putol ko sa sinasabi nya saka Inis na binigay sakanya ang panyo.
Tila nagdadalawang-isip pa sya kung kukunin iyon kaya wala sa loob na kinuha ko ang kamay nya at sapilitang pinahawakan iyon sakanya. Ano, ako pa ba ang magpupunas ng luha nya?
suminghot sya. "thanks."
"You're not welcome, and i don't care. nicole just told me... she forced me to go to here."
"yeah i know... bat ka naman magkakaroon ng pakialam sakin diba?" nakatitig sya sa panyo habang sinasabi iyon, tapos ay natawa sya.
"Buti alam mo."
"sa lahat ng may walang pakialam, ikaw lang ang nagbigay ng panyo... kaya thank you padin."
"Wag mo ng ibalik yan ah. may bacteria mo na yan." Tumalikod na ako at naglakad...
ng mabagal.
wala na ba syang sasabihin?
Hindi ba nya sasabihin kung bakit sya umiiyak?----oh, that rings a bell! huminto ako at humarap sakanya. Nagulat ako ng makitang nakatingin na sya sakin.
Hinihintay ba nyang umalis na ko?
i really don't like it when she's staring...
anong iniisip nya tungkol sakin?
"sabi mo dati sakin kalimutan ko na lahat, wag lang ballpen..." sam said, medyo malakas iyon kaya may kaunting echo sa paligid.
at nasa dalawang dipa na ang layo ko mula sakanya.
im glad nobody's here right now.
"and so?"
bahagya syang ngumiti. "i never forget my ballpen."
She remember?
"did that bastard bee hurt you?" kunot-noong wala sa loob na tanong ko sabay itinuon ang paningin sa itaas.
Hindi ko talaga maatim na tignan ang kapangitan ng babaeng to...
"do you care?"
umismid ako. "wag kang feelingera." but im gonna punch him if he really did
"i was the one who hurt him..."
napatingin ako ulit sakanya. at WALA SA LOOB na pinag-aralan ko ang facial expression nya. i bet she's lying. but why?
"nicole told me..."
umiling-iling sya. "nasaktan ko sya kaya nya nasabi yun."
"what?" hindi ako curious sa love story nila.
Tinignan nya ko sa paraang hindi ko maintindihan. fuck! what is that? why is she looking at me like that? hindi ko alam kung anong ibig sabihin niyon...
"Sabi mo din sakin dati tumawa ako with poise..." pag-iiba nya sa usapan.
Okay, as if i really care. "Nakikita ang ngala-ngala mo eh."
"Sabi mo pa, pwede ng ipangwalis ang buhok ko..." tumawa na naman sya.
hindi ako natatawa. sa halip ay wala na naman sa loob na pinagmasdan ko lang sya. Bakit ba kailangan nyang ipaalala ang mga hurtful na sinabi ko sakanya?----truth hurts right?
so why the fuck is she laughing?
----------------------------------------------------------------------
ooooohhh...
may lumalambot!
#keepslidingpo
BINABASA MO ANG
Uncrush
Roman d'amour"sabi nila the hardest one to love is the one who needs to be loved." Kilalang mataray at introvert si Angelica Denise Madrigal, na kalaunan ay binansagang Campus ice queen,--but not your typical college student na papasang bully. no, she's far from...
