Uncrush

*Wild thoughts*

"Uncrush"

Ica's POV

"yeah we're doing great. i just met her family last week and it went well. nabuhayan ako ng loob..."

"does laura knows about it?"

"Hindi pa, ahm... pero binibigyan ko na sya ng hint paunti-unti. sa ngayon kasi, kumukuha pa ko ng magandang timing para sabihin ang lahat. ok naman si tita, she's very open and i respect her so much."

"that's good to know ica, you're really improving."

"thanks, but... do you know what? sometimes... I'm afraid that it's still within me, the anger, hatred. i- i mean... i have trust issue, i know. i just can't control myself and only sam can calm me down."

"i understand ica, but you have to know that you can't depend in anyone always. specially, sam. and when it comes to your emotions, you have to learn to forgive first for you to be able to forget. pain is just pain after all, there's no permanent in this world."

It's Christmas eve.

Inimbitahan kami ni tita laura ng family ni dad sa bahay nila...---pero hindi kami pumunta dahil ako ang pinag desisyon niya. hindi ko pa sila kayang harapin ngayon. hindi ko pa alam kung anong mararamdaman ko dahil sa totoo lang, halos wala naman na rin akong pakialam. i don't know, hindi ko rin kasi kayang magpanggap na magiging okay ako sa harap nila kaya mas mabuti ng ganito diba?

Ayokong magalit at manumbat

Ayokong bumalik ang mga alaala na ilang taon kong kinakalimutan...

ayokong lumabas ang ica na puno ng hinanakit at takot

im improving and i don't want to ruin that.

Gusto ko ng tuluyang magbago...

gusto ko nalang kalimutan ang lahat at magsimula

Sa pagkakataong ito hindi ko masusunod ang payo ni carla.--i can't just forgive. mas madali para sakin ang makalimot.

Hindi tayo masasaktan sa mga bagay na hindi natin alam

i sigh and closed the book that im reading...

"gusto mo ba na macaroni salad, ica?" tanong ni tita laura na lumitaw mula sa kusina.

Naghahanda sya ng pagkain para sa noche buena mamaya.

"okay lang po."

Nakakatawang isipin na taon-taon ay naghahanda sya ng mga pagkain na para saming dalawa lang naman...---At kila nicole, pati sa ilang mga kapit bahay na civil ang pakikitungo samin. idagdag narin pala ang ilang subdivision staff na close samin gaya ng street sweepers at guards.

Naisip kong imbitahan si sam, chance na rin sana iyon para ipakilala sya ng pormal kay tita, pero naisip kong mas kailangan nyang makasama ang family nya para magkaroon sya ng oras na makausap ang mga ito...

isa pa, kailangan talaga namin magpa good-shot sa parents nya kung gusto naming matanggap kami ng mga ito, hindi bilang friends lang.

pinag usapan na namin ang tungkol samin...

we will make it official someday, of course.

may mga dapat lang kasi na unahin sa ngayon lalo na at pareho pa kaming estudyante.

we both believe na hindi na kami mga teenager pa para magpapetiks-petiks sa buhay. as we aged, dapat alam natin ang responsibility. dapat alam natin ang priority. at sa pakikipagrelasyon ay may mga dapat i-consider...