#Zawgyi
ေန႔သစ္တစ္ေန႔၏ အစပိုင္းဟု သတ္မွတ္ရမည့္
ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုတို႔ကျပတင္းေပါက္လိုက္ကာမွတစ္ဆင့္
တစ္ျဖည္းျဖည္းတိုးဝင္စျပဳလာသည္...
ေႏြဦးရာသီမဟုတ္ေပမဲ့ ဥၾသသံေလးမ်ားကိုလည္း
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကားေနရေသးသည္...
ဝရန္တာတြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းအနီရင့္ရင့္တို႔မွ
သင္းပ်ံ႕လတ္ဆတ္ေသာ ေမႊးရနံ႔တို႔လည္း အခန္းထဲထိထိုးေဖာက္လာေသးသည္..
"ကို...ထေတာ့ 6နာရီခဲြေနၿပီရံုးေနာက္လိမ့္မယ္"
ရံုးတက္ရမည္ကို သိ၍ထင္သည္
ကိုအရင္ကလို ႏိုးရသိပ္မခက္...
"အင္း....ထၿပီကေလး"
ကိုအိပ္ရာမွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္နဖူးေလးကိုနမ္းရိႉက္လိုက္သည္..
"သြား...ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ မနက္စာျပင္ထားေပးမယ္"
"ခ်စ္တယ္....အရမ္းပဲ"
ကိုက တစ္ခါတစ္ေလ ခ်စ္စဖြယ္အမူအရာေလးေတြသိပ္လုပ္တတ္တာပဲ...
ဥပမာ...သူ"ခ်စ္တယ္"လို႔ေျပာရင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစူၿပီးေျပာတာမ်ိဳးေပါ့...
ခန္႔ညားတည္ၿငိမ္ေခ်ာေမာလြန္းတဲ့
ကို႔မ်က္ႏွာေလးကတစ္ခါတစ္ေလ
ကေလးဆန္ၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္အလြန္အသည္းယားလွသျဖင့္...
"ဟုတ္ပါၿပီ...ငါ့ညီေလးက လိမၼာတယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ဟုတ္ၿပီလား ကို႔ကေလးေလး"
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ထိုသို႔စေနာက္ေနက်ပင္...
ကြၽန္ေတာ္ ကို႔ကို "ညီေလး ညီေလး"လို႔လည္းေခၚသည္
ကို ေျပာေနက်အသံုးအႏႈန္းေလးလို "ကို႔ကေလးေလး"လို႔လည္း သံုးႏႈန္းကာ ေခၚတတ္သည္...
အဲ့လိုကြၽန္ေတာ္စလ်ွင္ ကို႔မ်က္ႏွာႀကီးစူပုတ္ေနတတ္သည္...
အခုလည္း စူပုတ္ပုတ္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားျပန္ၿပီ...
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အဲ့လိုစူပုတ္ေနတာေလးကိုပဲ
အသည္းယားၿပီး ခ်စ္ေနရတာပဲေလ~~~
ကိုသိပ္ႀကိဳက္ေသာ ႏွပ္ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ကို ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာေဖ်ာ္ထားလိုက္သည္...
ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ ႏွပ္ေကာ္ဖီ၏ ရနံ႔ကသင္းပ်ံ႕လ်က္ပင္~
