#Zawgyi
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြန္းေသာ ဇိမ္ခံေမြ႕ယာႀကီး၏
အိစက္ႏူးညံ့မႈတို႔ႏွင့္အတူ အိပ္ရာမွ နိုးလာေသာ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ပင္ မယုံနိုင္ေသး...
အမိနိုင္ငံမဟုတ္ေသာ တိုင္းတစ္ပါးနိုင္ငံ၏ အဆင့္ျမင့္ေဈးႀကီး Hotel တစၡဳ႐ြိ ဇိမ္ခံေမြ႕ယာေပၚတြင္ အိပ္စက္ေနရျခင္း၏ အရသာက စဥ္းစားမိတိုင္း ၾကည္ႏူးစရာ...
"ဪ.... ေတာသားၿမိဳ႕တက္လာသလိုပါပဲလား"👍🏻
ေဘးနားရွိ ပိုးပဝါလိုကၠာကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္
မွန္ခ်ပ္မွတစ္ဆင့္ေနမင္းႀကီးရဲ႕ ႏြေးေထြးမႈအလင္းေရာင္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံးကို လႊမ္းၿခဳံသြားသလို မြႏၱံခါး၏ တစ္ဖက္ရွိ ပန္းၿခံႏွင့္ေရကူးကန္တို႔ကလည္း
တစ္မ်ိဳးဆြဲေဆာင္ေနေသးသည္...
ထိုျမင္ကြင္းကို ကြၽန္ေတာ္အေတာ္ၾကာထိုင္ေငးေနရင္း
စိတ္ထဲမွ ျပန္မလိုခ်င္ေသာသူတစ္ေယာက္ကို
ေတာင့္တမိေနသလို....
နားၾကည္းေနသူကို သတ်ိရမိနေသလို...
ခြင့္လႊတ္မႈႏွင့္ မထိုက္တန္တဲ့သူကို လြမ္းမိေနသလို...🌹
🌹🌹
အေတြးေတြကို ႐ုတ္သိမ္းကာ ေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲၿပီး
မနက္စာသြားစားရန္ အခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္
"ေအမလး... လန႔္လိုက္တာ"
ကိုစိုးႀကီးႏွင့္ ကိုရဲေဆြတို႔က ကြၽန္ေတာ့္အခန္းတံခါးဝမွာ
႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ မိန႔္မိန႔္ႀကီး မတ္တပ္ရပ္ေနသည္မွာ
ပန္းပု႐ုပ္ေတြလိုပင္....
တစ္ေ႐ြ႕မွမေ႐ြ႕ နည္းနည္းမႈမလႈပ္ဘဲရပ္ေနသည္မွာ
မ်က္ေတာင္ေတာင္ခတ္ရဲ႕လားမသိ...
"အကိုတို႔က...ဒီေရွ႕မွာ ဘာရပ္လုပ္ေနၾကတာလဲ"
"မနက္စာစားဖို႔ ေစာင့္ေနတာပါ"
"ဗ္ာ.... ဘယ္အခ်ိန္တည္းကေစာင့္ေနတာလဲ"
"မနက္ 7နာရီကပါ ခင္ဗ်"
ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္...
ကြၽန္ေတာ္နိုးတာေတာင္ 8နာရီခြဲေနၿပီ....
နာရီပတ္ေလ့မရွိေသာ ကြၽန္ေတာ္က ဖုန္းမွနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ 9နာရီေတာင္ခြဲၿပီးၿပီျဖစ္သည္...
