#Zawgyi
အိပ္ယာေပၚတြင္ လွဲေနသည္မွာ အတန္ၾကာၿပီမို႔ ေညာင္းလာသလိုလိုပင္...
ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လာ၍ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ကာ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးတစ္ခြက္ကို ေဖ်ာ္လိုက္သည္...
စိတ္ထဲေတာ့ နည္းနည္းလန္းဆန္းသြားသလိုပင္~~~~
အခုခ်ိန္ထိ အိမ္ျပန္မလာေသးေသာ တစ္ေယာက္ေသာသူကိုလည္းမသိစိတ္မွ ေမ်ွာ္ေတာ့ေမ်ွာ္ေနမိသည္..
နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့ 6နာရီပင္ခဲြေနၿပီ
အခုခ်ိန္ထိ ျပန္မလာႏိုင္ေအာင္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနတာလဲ~~
လူက နည္းနည္းစိတ္တိုခ်င္လာသည္...
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပစ္ထားဦးမွာလား~~~
"Ring..."
ဆိုဖာေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ဖုန္းမွ စာလာသည္ႏွင့္ အေျပးသြားၾကည့္မိသည္...
ကို႔ဆီကမ်ားလား~~~
အမွန္တကယ္ေတာ့ တိမ့္ဆီက ျဖစ္သည္...
တိမ္ဘာေတြပို႔ထားပါလိမ့္~~~
ဓာတ္ပံု ႏွစ္ပံုပို႔ထားသည္ျဖစ္၍ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္အမွန္တကယ္ပင္ တုန္လႈပ္သြားသည္မွာ လက္ထဲမွဖုန္းပင္ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားသည္အထိ...
"ဟာ.......ေတာက္"
လူက တစ္ေနကုန္ငိုထားကာ ဘာမွမစားရေသးသျဖင့္အားနည္းေနေသာ္လည္း ေဒါသမီးတို႔က ဟုန္းဟုန္းထလာရေတာ့သည္...
ကိုႏွင့္ေဝၿဖိဳး ေစ်းဝယ္တူတူထြက္ေနသည့္ပံုေၾကာင့္ လူကေသြးပ်က္မတတ္ျဖစ္သြားရသည္...
တကယ္ကို လုပ္ရက္တာပဲ...
တကယ္ကို ရက္စက္လြန္းတာပဲ ကိုရယ္...
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ကို႔ကိုေမ်ွာ္ေနေသးတာေလ...
ကို႔ျပန္အလာကို ေနာက္ဆံုးအထိ ကေလး ေစာင့္ေနေသးတာေလကိုရယ္...
"ခ်က္.."
တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ ကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့သည္...
လက္ထဲတြင္လည္း စားစရာမ်ားအျပည့္ႏွင့္
တစ္ဖက္ကအ႐ုပ္ကိုပိုက္လ်က္ ျပံဳးရႊင္ေနေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ျပန္လာေသာ သူမွာ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလွသည္...
