Ο ήχος του κινητού μου με τράβηξε απότομα από τον λήθαργο που με είχε καταπιεί, ήταν όντως εκείνη η μέρα. Έφτασε αυτό που τόσο πολύ περίμενα και ανυπομονούσα!
"Επιτέλους έφτασε η μέρα!"είπα και με ένα σάλτο βρέθηκα όρθια με την κόκκινη ρόμπα μου να τριγυρνώ στο σπίτι.
Πήγα στην κουζίνα και έβαλα μια κούπα καφέ ελληνικό σκέτο, όπως τον πίνω πάντα! Έπρεπε να ήμουν τελεία σήμερα, θα ήταν άλλωστε και η πρώτη εντύπωση. Είναι πολύ σημαντική! Το τηλέφωνο μου με διέκοψε από τις σκέψεις. Νομίζω ξέρω θα με ψάχνει τέτοια ώρα το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι..
"Καλημέρα Έμμα!"άκουσα την βαριά φωνή του Ρας.
"Καλημέρα μωρό μου!"του απάντησα στον ίδιο τόνο.
"Τι κάνεις?"
"Ετοιμάζομαι..."
"Είμαι σίγουρος θα σκίσεις στην δουλειά σου γατούλα μου!"
"Το ελπίζω!"είπα λίγο σκεπτική. Η σιγουριά του με έκανε να αγχώνομαι.
"Δεν θέλω τέτοια! Είσαι ή δεν είσαι σκληρή?!" ήξερε πως μισούσα να μου κάνει αυτή την ερώτηση κι όμως ήθελε να με εκνευρίσει ή όπως έλεγε να πάρω τα πάνω μου
" Ξέρεις πως είμαι σκληρή μην με εκνευρίζεις!" απάντησα απότομα
"Ναι γατάκι μου το ξέρω!" και είχε δίκιο
Κλείσαμε και οι δύο και άρχισα να ντύνομαι. Δεν μπορούσα να περιμένω ούτε λεπτό μακριά από τις μεγάλες πύλες που θα αντίκριζα μπροστά μου σε λίγα λεπτά!
Τα πόδια μου έτρεμαν όσο πλησίαζε η ώρα και ο ιδρώτας ένιωθα να κυλά ανάμεσα στο στήθος μου καθώς χανόταν μέσα στην σκληρή τραχιά στολή που φορούσα.
Μαύρη ήταν, κατά μαύρη, έδειχνε τεράστια πάνω μου και τα μαλλιά μου σε κότσο τόνιζαν ακόμη περισσότερο την σκληρότητα και την αυστητότητα πάνω μου.
Η μαύρες επίσης αρβύλες μου έδωσαν την τελική μεταμόρφωσή και σαν να βρισκόμουν χρόνια έξω από αυτή την πόρτα, ξαφνικά πήρα όλο το θάρρος και βρέθηκα να βαδίζω σε έναν διάδρομο ψυχρό και άδειο, καταλήγοντας σε μια αίθουσα με νεαρούς ή και όχι τόσο, άντρες!
Μια ντουζίνα κεφάλια γύρισαν να με κοιτάξουν και τα μάτια τους καχύποπτα έκαναν συνεχώς κύκλους πάνω μου. Κάτι έψαχναν σε εμένα αλλά από ότι φαίνεται δεν τους περνούσε ούτε λεπτό ο λόγος της επίσκεψής μου.
Ξαφνικά ένα χαμόγελο εμφανίστηκε άχνα στο πρόσωπο μου γιατί με μιας κατάλαβα την δύναμη μου! Θυμήθηκα ποια είμαι, ενώ δύο δευτερόλεπτα πριν το είχα ξεχάσει και είπα να συστηθώ για να μην είμαι τόσο αγενής και σιωπηλή. Δεν μου αρμόζει!
Προχώρησα ελαφρά λίγα βήματα όταν έναν ψηλός άντρας σηκώθηκε και μου έτεινε το χέρι.
"Γεια σας δεσποινίς, μπορώ να βοηθήσω?!"ρώτησε χλευαστηκά
"Σας χαιρετώ συνάδελφοι!"είπα και όλοι άρχισαν τους ψιθύρους με τον διπλανό τους ενώ μερικοί γέλασαν μέσα από τα δόντια τους ειρωνικά
Πήρα την καρέκλα του και έκατσα σαν να ήταν μια κανονική ημέρα στην δουλειά!
"Συγνώμη δεν έχουμε ενημερωθεί για κάτι τέτοιο!"
"Το ξέρω! Έχετε μπροστά σας τον νέο Στρατάρχη!"
"Γυναίκα??"άκουσα μια αντίρρηση και γύρισα στο άτομο που είχε μιλήσει.
"Δεν έχετε δει ξανά γυναίκα στο στρατό?"ρώτησα ειρωνικά.
"Με συγχωρείται...δεν ήθελα να πω!"
"Ναι αλλά το είπες! Ποιο είναι το αξίωμα σου νεαρέ?"ρώτησα και με κοίταξε εξεταστηκά.
"Ανώτερος αξιωματικός, ταγματάρχης πρώτου βαθμού Γιώργος Δημόπουλος παρουσιάζομαι!" φώναξε δυνατά προς το τέλος
"Σε υποβαθμίζω σε Κατώτατο λοχαγό και επιπλέον 2 μήνες φυλακή!" τα λόγια μου ξάφνιασαν μερικούς
Ένιωσε πως το είπα για αστείο μα όταν είδε πως το ύφος μου παρέμενε σοβαρό, μάζεψε τα χαρτιά που κρατούσε ήδη και έφυγε από την αίθουσα δίχως να πει τίποτα
"Κάποιος άλλος?"ρώτησα και κανείς δεν μίλησε.
Έσκυψαν όλοι στα χαρτιά τους και εγώ παρέμεινα ακάθεκτη να ρωτάω για να ενημερωθώ για όλες τις καταστάσεις που είχαν προκύψει πριν την παρουσία μου.
Mind pov
Ονομάζομαι Έμμα Ουέστ, κόρη του Ντάνιελ Ουέστ και Ελίνα Ουέστ. Προέρχομαι από στρατιωτική οικογένεια, είμαι είκοσι πέντε και ζω μια πολύ διαφορετική θα έλεγε κανείς ζωή.
Ο πατέρας μου λόγο της επικίνδυνης δουλείας του δεν αποκάλυψε ποτέ πως είχε κόρη για αυτό και πολλές γυναίκες προσπαθούσαν να τον κατακτήσουν άλλωστε.
Μένω μόνη μου σε μια απλή γειτονιά αφού έχω φύγει από το σπίτι μου πριν μόλις δύο χρόνια όταν γνώρισα και τον Ρας και ερωτευτήκαμε.
Όλοι μου η παιδική ηλικία ήταν ένας αγώνας επιβίωσης για μένα, ένα ασταμάτητο τρέξιμο χωρίς κανέναν να με κυνηγά. Κι όμως, φέτος ήταν επιτέλους αυτό που περίμενα και αυτό για το οποίο ο πατέρας μου ανησυχούσε όλα αυτά τα χρόνια!
Πήρα την θέση του και όχι μόνο ονομαστικά, μα σκοπεύω να τους κάνω να τρέξουν στης μανάδες τους!
"Ώρα να αρχίσει το παιχνίδι!"είπα δυνατά με σηκωμένο φρύδι και ανάσες ανησυχίας κατέκλυσαν το δωμάτιο!
Αυτή είναι η καινούργια μου ιστορία ελπίζω να σας αρέσει, καλή ανάγνωση!
YOU ARE READING
Σαν Μπαμπάς
Adventure"Τι θέλεις εσύ εδώ?"ρώτησα "Δεν είσαι τόσο σκληρή όσο δείχνεις!"είπε και γουρλωσα τα μάτια μου. "Τι θέλεις από μένα πια?" "Εσένα!"είπε και ήρθε πιο κοντά. "Δεν είσαι εσύ! Είναι όλα στο μυαλό μου! Είσαι..." "Είμαι ο φόβος σου?"ρώτησε γελώντας. "Δεν ε...
