Σαν Μπαμπάς

20º κεφάλαιο

Κανείς δεν μίλησε στο δρόμο, όλοι με παρατηρούσαν εξεταστικά και εκείνος ο άντρας, αχχ εκείνος ο άντρας δεν έφυγε από δίπλα μου στιγμή! Η καρδιά μου ένιωθα να χτυπά! Δεν ήταν όμως όπως τις άλλες φορές, όχι κάτι μέσα μου είχε αλλάξει! Σαν να κατάλαβα εκείνη την στιγμή ότι δεν έχω ερωτευτεί ποτέ αληθινά στην ζωή μου.

Δεν έκανα όμως κάποια κίνηση, δεν ήθελα να με δουν σαν ένα αθώο κοριτσάκι, ήθελα να δείξω τον σκληρό εαυτό μου, ακόμα και αν αυτόν τον γύρω τον είχαν κερδίσει αυτοί!

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι ξανά και οι υπόλοιποι με κοιτούσαν με καχυποψία, λες και ήταν έτοιμη τρέξουν ξανά να με πιάσουν, ξαφνικά όμως ένιωσα ένα χέρι να με τραβά και γούρλωσα τα μάτια μου.

"Μην φοβάσαι! Έλα μαζί μου!"είπε χωρίς να αφήσει το χέρι μου

Ανεβαίναμε ξανά πάνω στον όροφο που ήταν εκείνο το δωμάτιο, όταν φτάσαμε εκεί όμως δεν μπήκαμε στο ίδιο δωμάτιο.

Μπήκαμε μέσα και έκλεισε την πόρτα απαλά.

"Κάθισε!"μου έτεινε

"Γιατί ήρθαμε εδώ πάνω?"ρώτησα καθώς κάθισα στο κρεβάτι

"Για να μιλήσουμε! Καταρχήν πονάς?"

"Όχι, εσύ μου τα έκανες αυτά?"ρώτησα διστακτικά

"Όχι Έμμα! Εγώ,..εγώ σε βρήκα λιπόθυμη κάτω από δύο άντρες!"είπε με δυσκολία

"Εσύ με βρήκες μόνο?"

"Ναι!"

"Τι μου έκαναν!"

"Σε έβριζαν πολύ άσχημα και σε χτυπούσαν ανελέητα αλλά φορούσες ρούχα μην ανησυχείς για αυτό!"

"Εδώ μένεις? Για αυτό με έφερες εδώ?"

"Ναι! Δεν ήθελα να σε τρομάξω αλλά δεν περίμενες να ακούσεις!"

"Εε ναι! Πως ξέρεις το όνομα μου?"

"Ρώτησα έναν τύπο που σε αναγνώρισε σε ένα κλαμπ!"

"Σου είπε τίποτα άλλο?"

"Όχι, αλλά από το όπλο και το γυμνασμένο σου σώμα κάτι κατάλαβα!"είπε με ένα χαμόγελο που δεν ήθελα να σταματήσει

"Εσύ με έγδυσες?"ρώτησα με δισταγμό

"Το έκανα για να σε καθαρίσω απ'τα αίματα!"

"Μην απολογείσαι! Σε ευχαριστώ και συγγνώμη που έφυγα!"

"Δεν πειράζει! Έχεις εχθρούς?"

"Δυστυχώς!"

"Στο στρατό δουλεύεις?"

"Ναι! Εσύ?"