Σαν Μπαμπάς

5º κεφάλαιο

"Θέλω αυτό που θες κι εσύ!"κάτι στο βλέμμα του ήταν σαν να ήξερε την αλήθεια

"Ξέρεις?"

"Ξέρω για τον Ρας, σου είπα πως ήμασταν φίλοι με τον πατέρα σου, μου τα έλεγε όλα!"

"Τότε γιατί δεν είπες τίποτα?"

"Γιατί νιώθω πως είσαι δυστυχισμένη!"μου είπε και ήρθε κοντά μου μηδενιζώντας την απόσταση.

"Δεν είναι έτσι!"ή μήπως έχει δίκιο

Είχα σκύψει το κεφάλι μου κοιτάζοντάς το πάτωμα. Δεν μπορούσα να διανοηθώ τι σκέψεις θα έκανε ο Ντάνιελ για μένα.

"Τι έχεις?"με ρώτησε φυλακίζοντας με στην αγκαλιά του.

"Και τώρα τι θα γίνει? Θα του το πεις?"

"Ναι!"είπε ξαφνιάζοντας με και τα μάτια μας ενώθηκαν.

"Θα του το πω, μόνο αν σταματήσεις να με φιλάς!"

Αυτός ο άνθρωπος με ξαφνιάζει συνέχεια, θέλω να είμαι στα χέρια του στην ασφάλεια του, στο πάθος, στην ηδονή του! Θέλω να είμαι τα πάντα του! Όρμιξα στα χείλη του χωρίς να περιμένω λεπτό κι εκείνος με έσφιξε ακόμη περισσότερο πάνω του.

Απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσα! Στο χώρο επικρατούσε απόλυτη ησυχία και τα μάτια μας ήταν σαν να είχαν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας, θα μπορούσα να τον κοιτάω για πάντα έτσι όμως η φωνή του Ρας έξω από το γραφείο με ξάφνιασε.
Κοιταχτήκαμε απότομα και σαν να ήξερε ποιανού ήταν η φωνή ανησύχησε

"Τι θέλει αυτός εδώ?!"με ρώτησε ο Ντάνιελ με έναν τόνο αντιπάθειας προς τον Ρας.

"Δεν ξέρω! Κάτσε στην καρέκλα γρήγορα, πριν μπει!"

Ευτυχώς με άκουσε και έκατσε στην καρέκλα. Έκανα πως μαζεύω τα χαρτιά μου και εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα απροειδοποίητα. Ο Ρας μας κοίταξε και τους δύο εξεταστηκά μα δεν με φόβισε το βλέμμα του.

"Σορρυ μωρό, μου είπαν πως είσαι μόνη!"

Το βλέμμα μου εξέτασε τις κινήσεις του Ντάνιελ, το έβλεπα στο σώμα του, ήταν έτοιμος να του ορμήσει μα για μένα θα συγκρατούσε τον εαυτό του.