Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει και η ώρα ήταν ακόμη δώδεκα, που σημαίνει πως έχω άλλες πέντε με έξι ώρες δουλειάς.
Είχε περάσει μια βδομάδα και είχα αρχίσει να συνηθίζω τον χώρο της δουλειάς υπερβολικά πολύ σε σημείο να μην κοιμάμαι αρκετά και να είμαι όλη μέρα πάνω από υποχρεώσεις.
Κοίταξα τα χαρτιά και ένιωσα το μυαλό μου να με εγκαταλείπει. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ με τίποτα παρόλο που πίεζα να τελειώσω.
Έσπρωξα τον εαυτό μου έξω από το γραφείο και έτεινα να σηκωθώ. Ίσως αν έκανα ένα ζεστό τσάι και έπαιρνα ένα ντεπον να με άφηνε και να ένιωθα καλύτερα.
Ένιωθα τα βήματα μου βαριά και η εξοπλισμένη στολή μου το έκανε ακόμη πιο δύσκολο σε κάθε βηματισμό. Άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα να βλέπω όλα τα αντρικά βλέμματα να είναι στραμμένα πάνω μου. Για μια στιγμή ένιωσα να ζαλίζομαι αλλά έκανα πως όλα ήταν μια χαρά και χαμογέλασα αμήχανα.
Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Ντάνιελ που με κοιτούσε σαν να προσπαθούσε να καταλάβει τι είχα. Δεν τον είχα πείσει και πολύ.
Προχώρησα προσπαθώντας να μην δείξω σε κανέναν ότι δεν είμαι καλά ακόμη κι όταν το σώμα μου άρχισε να κρυώνει.
Μετά από λίγα λεπτά που μου φάνηκαν αιώνες είχα φτάσει στο μικρό κουζινάκι που είχαμε στον όροφο και έβαλα νερό να ζεσταθεί πέφτοντας στο πάτωμα και αγκαλιάζοντας τον εαυτό μου.
Άρχισα να νιώθω σαν μια καυτή μπάλα καθώς η θερμοκρασία του σώματος μου αυξανόταν όλο και περισσότερο, δεν μπορούσα να ανασάνω, τώρα δεν είχα δύναμη ούτε το ντουλάπι να ανοίξω. Ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό να σηκώσω.
Βήματα άρχισαν να ακούγονται από έξω και στην εικόνα να με δει κάποιος έτσι, ούτε που μπορούσα να το σκεφτώ. Προσπάθησα με όλοι μου την δύναμη να σηκωθώ μα η στολή και πάλι ήταν τόσο βαριά που δεν μπορούσα να καταφέρω τίποτα.
"ΈΜΜΑ!"άκουσα μια ταραγμένη φωνή και όλα σιγά σιγά άρχισαν να μαυρίζουν. Δεν είχα δύναμη
Τα μάτια μου ήταν κλειστά μα ένιωθα τα χέρια του να ανοίγουν την στολή μου. Το κρύο αεράκι έπεσε απροειδοποίητα πάνω στα κολλητή φανέλα που φορούσε κάτω από την στολή και τώρα είχε ιδρώση με αποτέλεσμα να εκτεθώ μπροστά του.
Με μια κίνηση ένιωσα τον εαυτό μου στον αέρα και ενώ ήθελα να απομακρυνθώ και να φωνάξω ' άφησε με κάτω ', ήταν πολύ αργά οι δυνάμεις μου με είχαν εγκαταλείψει.
ESTÁS LEYENDO
Σαν Μπαμπάς
Aventura"Τι θέλεις εσύ εδώ?"ρώτησα "Δεν είσαι τόσο σκληρή όσο δείχνεις!"είπε και γουρλωσα τα μάτια μου. "Τι θέλεις από μένα πια?" "Εσένα!"είπε και ήρθε πιο κοντά. "Δεν είσαι εσύ! Είναι όλα στο μυαλό μου! Είσαι..." "Είμαι ο φόβος σου?"ρώτησε γελώντας. "Δεν ε...
