Σαν Μπαμπάς

14º κεφάλαιο

Άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα όλους τους αστυνομικούς μπροστά μου! Δεν με τρόμαζε κανένα από τα γυαλιστερά τους παράσημα, το κελί του Ρας μου έφερνε ανατριχίλα!

"Κυρία Στρατάρχη! Συμβαίνει κάτι?"

"Πρέπει να δω τον Ρας!"

"Δυστυχώς δεν γίνεται!"είπε με σοβαρό τόνο

"Θέλω να τον δω! Το απαιτώ!"είπα λίγο πιο δυνατά

"Μα..!"προσπάθησε να πει

"Τώρα!"συνέχισα στον ίδιο τόνο, δεν θα ηρεμούσα

Χωρίς να έχει αλλά περιθώρια μου έδειξε τον δρόμο για το κελί του!!!
Ήταν ξύπνιος με κατεβασμένο το κεφάλι του. Με έβαλε μέσα και κλείδωσε! Απαίτησα να πάει λίγο πιο μακριά για να μην ακούσει την συζήτηση μας!

"Ρας?"δίστασα μα μίλησα.

"Τι κάνεις εσύ εδώ?"ρώτησε χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του

"Γιατί το έκανες αυτό?"τα μάτια μου ήταν πια βουρκωμένα

"Για σένα το έκανα Έμμα! Όλα για σένα Έμμα!"είπε κοιτάζοντας με

"Δεν ήταν για μένα, πες μου την αλήθεια!"απαίτησα

"Είσαι βουρκωμένη!"

"Όχι δεν είμαι! Πες μου!"υποκρίθηκα

"Με φοβάσαι Έμμα!"είπε πλησιάζοντας με

"Κάνε πίσω!"είπα αυστηρά μα δεν με άκουσε

"Φοβάσαι πως θα καταλήξεις σε μια από τις σακούλες? Ή μήπως ήρθες για να είμαστε μαζί όπως ήμασταν τόσα χρόνια! Μήπως ήρθες να μου πουλήσεις ψεύτικη αγάπη? Ή να μαντέψω! Με βλέπεις στα όνειρά σου και ήρθες για εξιλέωση!"κοκάλωσα

Στα τελευταία του λόγια μου κόπηκε η αναπνοή! Τα χρόνια που ήμασταν μαζί ήταν αρκετά για να ξέρει κάθε κινήσει του κορμιού μου! Με το χέρι του άρχισε να με φέρνει κοντά του!

"Τι κάνεις! Άσε με!"είπα μέσα από τα δόντια μου

"Με θες έτσι δεν είναι?"ρώτησε με ένα ψυχρό αίσθημα

"Θα φωνάξω Ρας!"είπα και με μιας μηδένισε την απόσταση μας

"Είδες Έμμα! Σου λείπω!"

"Δεν είναι αλήθεια! Τίποτα δεν θα μου λείπει από εσένα! Ακούς τίποτα. Ήσουν ένα τίποτα!"

"Και ποιος θα ξέρει τα κουμπιά σου τώρα? Ο Κάι πέθανε! Δεν έχεις άλλον εραστή."

"Πέθανε? Που το ξέρεις εσύ, αφού ήμασταν μαζί όλη την ώρα!"