Σαν Μπαμπάς

29º κεφάλαιο

Ο Τζέισον μιλούσε με τους γονείς του και εγώ δεν είχα καμία όρεξη να μιλήσω μαζί με αυτόν τον ψεύτη! Γύρισα και κοίταξα τον Ντάνιελ που οδηγούσε και αναστέναξα έντονα.

"Τι σκέφτεσαι?"με ρώτησε χωρίς να με κοιτάξει

"Πολλά!"είπα με το βλέμμα μου στο κενό

"Ξέρεις! Σου χρωστάω ένα συγγνώμη!"είπε μετανιωμένος

"Για πιο πράγμα?"

"Που δεν σε πίστεψα τότε με τον Ρας! Έπρεπε να ήμουν μαζί σου σε αυτό που περνούσες κι εγώ..."δεν τον άφησα να ολοκληρώσει

"Δεν φταις εσύ, όλα έχουν έρθει πάνω κάτω! Χάνω τον ίδιο μου τον εαυτό!"είπα σκεπτόμενη όλα όσα έγιναν

"Είσαι δυνατή!"

"Το πιστεύεις ότι είσαι πατέρας μου?"ρώτησα και τότε με κοίταξε για μια στιγμή

"Πφφ!"

"Την αγαπούσες?"ρώτησα δειλά

"Δεν φαντάζεσαι πόσο!"είπε και η φωνή έγινε πιο βαριά

"Εμείς όμως...."ξεκίνησα όμως δεν με άφησε να ολοκληρώσω

"Την αγάπησα! Όμως για σένα αισθάνομαι ακόμα περισσότερο έρωτα!"

"Ντάνιελ!"αναστέναξα

"Τι συμβαίνει? Πες μου! Είναι το αγόρι που σου αρέσει?"

"Μου ζήτησε να παντρευτούμε!"ανακοίνωσα και εκείνος σταμάτησε απότομα το αυτοκίνητο τρομαζοντάς με

"Δεν μπορεί να τον αγαπάς! Τον αγαπάς?"ρώτησε διστακτικά

"Εγώ...δεν ξέρω! Είμαι πολύ μπερδεμένη μετά από αυτό που έγινε μεταξύ μας!"είπα κι εκείνος έπιασε τα χέρια μου στην ζεστή του χούφτα

"Ότι και να γίνει θέλω να ξέρεις πως σε αγαπάω όσο τίποτα άλλο σε αυτόν τον κόσμο και δεν θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακό!"

"Γιατί μου το λες αυτό τώρα?"

"Γιατί τώρα κατάλαβα πως η ζωή μου χωρίς εσένα δεν έχει νόημα! Δεν με νοιάζει αν είμαι ο πατέρας σου ή όχι αυτό που αισθάνομαι για σένα δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς!"είπε και φίλησε τα χέρια μου

"Προσπάθησα να σε ξεχάσω! Το πάλεψα και πίστευα πως τα είχα καταφέρει! Μέχρι και να παντρευτώ ήμουν έτοιμη!"είπα και ένα γελάκι βγήκε από μέσα μου."Είχες δίκιο όμως, η καρδιά μου δεν σταμάτησε να χτυπά ποτέ για σένα!"είπα και άρπαξα με όλη μου την δύναμη το πρόσωπο του πάνω στο δικό μου ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί

Όταν απομακρυνθήκαμε ένωσε τα μέτωπα μας και χαμογέλασε! Δεν τον είχα δει έτσι ξανά!

"Είσαι πολύ χαζομπαμπάς!"είπα και γέλασα δυνατά

"Σαν δεν ντρέπεσαι κόρη μου! Πως μιλάς έτσι στον γέρο σου?"είπε και εκείνος και γελάσαμε και οι δύο

Έβαλε μπρος και σε λίγο είχαμε φτάσει έξω από το σπίτι του! Αμέσως εμφανίστηκαν οι σκηνές στο μυαλό μου με τον Ρας και το κορμί μου κοκάλοσε!

"Είσαι καλά?"με ρώτησε καθώς πάρκαρε για να βγούμε έξω

"Εε? Ναι μια χαρά!"

"Μην ανησυχείς, μόνο εμείς ήμαστε εδώ!"

"Δεν ανησυχώ! Ο Ρας είναι νεκρός!"ανακοίνωσα και έμεινε να με κοιτάει

"Πως?"

"Εγώ το έκανα! Ήταν εγκληματίας έπρεπε να πληρώσει! Όχι με λεφτά! Ήθελα την ζωή του για να μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια ήσυχη!"

"Αν ήταν ζωντανός θα σου έτρωγε και αλλά λεφτά! Του άξιζε!"είπε ψυχρά και μου έτεινε να μπω στο σπίτι

"Δεν πίστευα πως θα σκότωνα μια μέρα με τόση ευχαρίστηση!"είπα και γέλασα

"Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά!"

"Έχεις σκοτώσει?"ρώτησα γεμάτη περιέργεια

"Όχι! Δεν χρειάστηκε ποτέ!"είπε και ξαπλώσαμαι και οι δύο στο κρεβάτι

Σήκωσα το χέρι μου ψηλά και κοίταξα το δαχτυλίδι! Το μόνο που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν ο Κάρτερ κάθε φορά που το έβλεπα.

"Θα τον παντρευτείς?"με ρώτησε παίρνοντας με στην αγκαλιά του

"Δεν θέλω να τον πληγώσω! Δεν το αξίζει!"

"Καταλαβαίνω!"είπε και αναστέναξε

Δεν ήθελα να συνεχίσω την συζήτηση, δεν θα έβγαζε πουθενά γιατί δεν είχα ιδέα τι έκανα! Το μυαλό μου είχε κοπή στα δύο! Το μόνο σίγουρο ήταν πώς έπρεπε να μιλήσω με τον Κάρτερ και αυτό θα έκανα την επόμενη κι όλας ημέρα!

Γεια σας!!!!! Ξέρω λίγο μικρό, αλλά ήθελα να το ξεχωρίσω με το επόμενο και να είναι ένα χαλαρό κεφάλαιο! Ελπίζω να σας άρεσε!!!