Σταματήσαμε απότομα και οι ανάσες μας δεν έλεγαν να ηρεμήσουν. Τα βλέμματα μας είχαν κλειδώσει το ένα με το άλλο και δεν λέγαμε να ξεκολλήσουμε!
"Είσαι απίστευτος!"είπα με γρήγορες αναπνοές
"Αχχ Έμμα!!"
"Ντάνιελ, νιώθω άσχημα! Θα έχει ξυπνήσει ο Ρας και θα με στέλνει στο διάολο!"
"Αμάν με τον Ρας! Αφού δεν τον αγαπάς! Είδα πως σου φέρεται, πες του να φύγει Έμμα!"είπε αυταρχικά
"Δεν ξέρω Ντάνιελ! Είναι δύσκολο! Νομίζω....νομίζω με αγαπάει ειλικρινά!"
"Σε παρακαλώ πολύ!"ανταποκρίνεται γελώντας
"Δεν το κατάλαβα αυτό! Δεν μπορεί να με αγαπήσει κάποιος?"ρώτησα θυμωμένη
"Μην είσαι χαζή δεν είπα κάτι τέτοιο! Εκείνος δεν σε αγαπάει, ξέχασε το!"
Τα λόγια του με θυμώνουν με αποτέλεσμα να σηκωθώ και να αρχίσω να ετοιμάζομαι για να φύγω.
"Τι κάνεις τώρα?!"
"Φεύγω! Μείνε εδώ να λες βλακείες μόνος σου!"
Με μια κίνηση σηκώνετε απότομα γυμνός και με φυλακίζει στην αγκαλιά του.
"Σε λατρεύω όταν θυμώνεις!"το βλέμμα του είναι τόσο σέξυ, πως το κάνει αυτό το πράγμα, δεν γίνεται να φεύγω με άσχημη διάθεση, έχει τον τρόπο του!
"Ντάνιελ!?"
"Τι είναι?!"
"Νομίζω...."
"Τι πράγμα, πες μου!"
"Νομίζω έχω αρχίσει να σε ερωτεύομαι!"λέω με σκυμμένο το κεφάλι
"Εγώ δεν σε ερωτεύομαι! Σε ερωτεύτηκα καιρό πριν! Τώρα που σε έχω δεν πρόκειται να σε χάσω!"
"Ντάνιελ! Δεν θέλω να σε μοιράζομαι!"
"Ούτε εγώ θέλω να σε μοιράζομαι! Δεν θέλω να σε αγγίζει κάνεις! Θέλω να είσαι η δική μου πριγκίπισσα!"
"Σε λατρεύω!"πως μετά από μια ερωτική εξομολόγηση πας στο αγόρι σου? Πολύ απλό, δεν πας!
***
Μείναμε για ώρες να μιλάμε στο κρεβάτι. Τα κορμιά μας μπορεί να ήταν γυμνά αλλά οι σκέψεις μας για πρώτη φορά ήταν τόσο αγνές! Η ώρα είχε πάει δώδεκα το μεσημέρι, δουλειά δεν είχα πάει και στο σπίτι μου δεν είχα πατήσει, θα νόμιζε κάνεις πως με απήγαγαν, όμως αυτή η σκέψη μου έφυγε όταν το κινητό μου άρχισε να καλεί χωρίς σταματημό.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Σαν Μπαμπάς
Macera"Τι θέλεις εσύ εδώ?"ρώτησα "Δεν είσαι τόσο σκληρή όσο δείχνεις!"είπε και γουρλωσα τα μάτια μου. "Τι θέλεις από μένα πια?" "Εσένα!"είπε και ήρθε πιο κοντά. "Δεν είσαι εσύ! Είναι όλα στο μυαλό μου! Είσαι..." "Είμαι ο φόβος σου?"ρώτησε γελώντας. "Δεν ε...