Σαν Μπαμπάς

12º κεφάλαιο

Άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά και κοίταξα τον Ρας να κοιμάται δίπλα μου, μου ερχόταν να τον σκοτώσω εκείνη την στιγμή!

Σηκώθηκα προσεκτικά μα κατά λάθος ξύπνησα την Νατάσα και εκείνη αποφάσισε να με ακολουθήσει μακριά από τον Ρας! Μας είχε πάρει ο ύπνος στο υπνοδωμάτιο του.

Κατεβήκαμε στην κουζίνα με τα εσώρουχα και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε καφέ!

"Και...πως άρχισε η σχέση σας?"ρώτησα δειλά

"Σε ένα πάρτι που είχατε έρθει μαζί πριν αρκετό καιρό, το κάναμε στο κήπο!"είπε ψύχρα.

"Τσουλί!"ψιθύρισα.

"Ορίστε?"

"Τίποτα, λέω θες ζάχαρη!"

"Όχι, παχαίνει!"

"Χαλάρωσε λίγο Barbie!"είπα ειρωνικά

"Τελικά σε πείραξε που τα είχαμε?!"

"Δεν με ενδιαφέρει, χάρισμά σου!"

"Μου υποσχέθηκε πως θα σε χωρίσει ξέρεις!"ανακοίνωσε και ήπιε μια γουλιά

"Εγώ άλλο έχω καταλάβει."

"Δηλαδή?"ρώτησε με απορία

"Θέλει να με παντρευτεί!"

"Τι στο καλό λες?"ρώτησα θυμωμένη

Δεν απάντησα, με προσπέρασε και αν κατάλαβα καλά ήθελε να πάει στο σαλόνι. Το σπίτι ήταν κλειστό και σκοτεινό χωρίς τα φώτα δεν θα βλέπαμε τίποτα.

"Τι θα κάνουμε!"αναφώνησε

Τότε από πάνω ακούστηκαν βήματα και τα βλέμματα μας πήγαν κατευθείαν πάνω στον Ρας που κατέβαινε θυμωμένος από πάνω. Έριξε ένα απαξιωτικό βλέμμα στην Νατάσα και ύστερα είδε εμένα να κάθομαι ήρεμη στον καναπέ.

"Είσαι καλά?"με ρώτησε σε ήρεμο τόνο και ένευσα καταφατικά

Δεν απάντησε, κοίταξα το πάτωμα και δεν έβγαλα ούτε μια λέξη! Γύρισε και κοίταξε την Νατάσα την σήκωσε απότομα και την έσυρε μέχρι το δωμάτιο του κλείνοντας την πόρτα! Δεν πρόλαβα να αντιδράσω και είχε κι όλας εξαφανιστεί.

Είχαν περάσει δύο ώρες και εγώ είχα σηκωθεί μόνο για να μαζέψω κάποια σκόρπια πράγματα στο σπίτι. Πήρα μια βαθιά ανάσα και έφτιαξα ένα τσάι για να ξεχαστώ. Στην αρχή υπήρχαν αρκετές φωνές μα τώρα πια υπήρχε η απόλυτη σιωπή!

Το σπίτι ήταν σε χάλια κατάσταση, τα περισσότερα παράθυρα ήταν κλειστά και γυναικεία ρούχα στόλιζαν κάθε γωνιά του σπιτιού! Να είναι άραγε της Νατάσας όλα? Μμμ! Και έπειτα η κουζίνα γεμάτη με μαχαίρια και ξύλα και ψαλίδια, τι να τα θέλει όλα αυτά?!

Δεν έβγαζαν νόημα όλα αυτά, και τότε η πόρτα άνοιξε τρομάζοντας με!

"Έμμα! Τι κάνεις εκεί!"ρώτησε ανήσυχος βλέποντας με έτοιμη να ανοίξω ένα συρτάρι

"Ένα τσάι έφτιαξα!"είπα τρομαγμένη

"Αα ωραία έλα δω κοντά μου! Δεν πιστεύω να με φοβάσαι!"

"Όχι βέβαια, έρχομαι!"είπα πηγαίνοντας κοντά του

Η καρδιά μου έτρεμε από πάνω μέχρι κάτω, αλλά ήξερα τι έκανα! Άξιζε η αναμονή σκεφτόμουν από μέσα μου!

Πήρα άλλη μια κούπα με τσάι και του την προσέφερα! Την πήρε και έβαλε το χέρι του πίσω από τον ώμο μου! Ρούφηξε μια γουλιά και άρχισε να μιλάει!

"Τι έκανες μέσα!"ρώτησα χαλαρά σαν να μην με ένοιαζε

"Τίποτα, πήρε το μάθημα της, το μάθημα εκείνη το πηρεε ναιιι!"έλεγε ασυνάρτητες λέξεις την μια πάνω στην άλλη.

"Και τι μάθημα πήρε!"

"Εκείνη δεν μπορεί να σου πει χαχα!"είπε και άρχισε να γελάει νευρικά ως που οι μπαταρίες του έσβησαν και λιποθύμησε όπως και έπρεπε με το υπνωτικό!

Με γρήγορες κινήσεις και προσεκτικά πήρα το κινητό του και πληκτρολόγησα τον αριθμό του Ντάνιελ! Σε λίγα δευτερόλεπτα άκουσα την φωνή του.

"Ποιός?"ρώτησε αυστηρά

"Ντάνιελ μωρό μου!"είπα με μιας

"Έμμα! Καρδιά μου που είσαι Χριστέ μου σε ψάχνω παντού έχω χάσει τα ίχνη σου!"είπε με μια ανάσα

"Σου στέλνω την διεύθυνση! Πρέπει να βιαστείς έχω ένα κακό προαίσθημα και δεν μπορώ να βρίσκομαι για πολύ εδώ!"

"Έγινε!"είπε και έκλεισε, του έστειλα την διεύθυνση και περίμενα!

Δεν έπρεπε να ακουμπήσω τίποτα, το σπίτι του ήταν γεμάτο από αποτυπώματα, έπρεπε να είναι καθαρό να μείνω στην θέση μου και να εξασφαλίσω πως ο Ρας δεν θα σηκωνόταν! Είχα καλέσει και ενισχύσεις λίγα λεπτά νωρίτερα όποτε όλα πια ήταν έτοιμα να μπουν σε μια τάξη!

Έτσι και έγινε! Τα αυτοκίνητα ακούστηκαν από έξω και εγώ γρήγορα άνοιξα την πόρτα και έπεσα στην αγκαλιά του Ντάνιελ μόλις βγήκε από το αυτοκίνητο του!

"Μωρό μου, μωρό μου!"έλεγα συνέχεια στο αυτί του και εκείνος έτρεμε στην αγκαλιά που με κρατούσε.

"Έμμα! Μην το ξανά κάνεις αυτό!"

"Ποτέ ξανά!"

Γεια σας! Συγνώμη για το λάθος που έγινε με την δημοσίευση, προσπάθησα όμως να σας το ανεβάσω για να μην σας κάνω να περιμένετε και άλλο! Οτιδήποτε θέλετε γράψτε το και θα χαρώ πολύ να μου πείτε πως σας φάνηκε!