Σαν Μπαμπάς

28º κεφάλαιο

Έβαλα το χέρι μου μπροστά από τα μάτια μου και κοίταξα το δαχτυλίδι!

"Αχ Κάρτερ, είσαι υπέροχος!" αναστέναξα και κάποιος χτύπησε την πόρτα."Περάστε!"

"Ενοχλώ?" με ρώτησε ο Τζέισον και του έκανα νόημα να περάσει μέσα

"Όλα καλά?" ρώτησα

"Όλα τέλεια, οι γονείς μου είναι καθοδόν!" είπε ελαφρά στεναχωρημένος

"Γιατί είσαι έτσι Τζέισον?" ρώτησα καθώς σηκώθηκα και ήρθα μπροστά του

"Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να τους δω! Λέω να φύγω!"

"Και θα με αφήσεις μόνη? Δεν είναι δικοί μου γονείς! Το ξέχασες?"

"Το ξέρω αλλά αν δεν με θέλει? Εσένα αγαπά όσο τίποτα άλλο σε αυτόν τον κόσμο!"

"Αυτό είναι επειδή ξέρει πως είμαι δικό του παιδί! Θα τρελαθεί αν μάθει την αλήθεια!" είπα και τότε η πόρτα άνοιξε

"Έφτασαν!"

Πήρα μια βαθιά ανάσα και έπιασα το χέρι του Τζέισον.

"Ερχόμαστε!"

Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή και το χέρι του αδελφού μου είχε αρχίσει να κινείται δίχως να το ελέγχει. Το μυαλό μου είχε αδειάσει τελείως και το μόνο που με ανησυχούσε ήταν η αντίδραση του υποτιθέμενου πατέρα μου.

Η πόρτα άνοιξε και τότε τα μάτια μας συναντήθηκαν μετά από τόσο καιρό. Το βλέμμα του ήταν παγωμένο και στην έκφραση του υπήρχε μόνο η απέχθεια του για το γεγονός πως τον βρήκα. Πήρα όλο το θράσος που μπορούσα να μαζέψω και μίλησα πρώτη.

"Λοιπόν Ντάνιελ Ουέστ, τι ωραία έκπληξη που μας έκανες!"είπα κοροϊδευτικά και εκείνος θύμωσε ακόμη περισσότερο

"Ο πατέρας σου είμαι καρότσι μου!"είπε σοβαρά και γέλασα

"Και η γυναίκα δίπλα σου, ποια είναι?"ρώτησα και έμεινε να με κοιτάει σαν να ήξερε πως γνώριζα τα πάντα

"Φυσικά και είναι η μητέρα σου!"

"Σκάσε!"ψιθύρισα και γούρλωσε τα μάτια

"Τι μου είπες τώρα?"είπε έκπληκτος έτοιμος να μου επιτεθεί

"Είπα ΣΚΑΣΕ! ΣΕ ΜΙΣΩ ΟΣΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΙΣΉΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΆΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΖΩΉ ΜΟΥ! ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΜΑ!!!"ούρλιαξα με όλοι μου την δύναμη ενώ ο Τζέισον άρχισε να τρομάζει με την στάση μου

"Πως το έμαθες?"

"Δεν έχει σημασία! Να ευχαριστείς τον Τζέισον που δεν σε έχω σκοτώσει!ΌΠΩΣ ΕΣΥ ΣΚΌΤΩΣΕΣ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!"