"Τζέισον, μίλησες με τους γονείς σου?"τον ρώτησα
"Μιλήσαμε λίγο! Όσο με άκουσαν δηλαδή!"
"Θύμωσε με την μητέρα σου?"
"Με όλους θύμωσε! Προσπάθησε και να σε ακυρώσει από Στρατάρχησα αλλά δεν του δόθηκε η άδεια!"
"Ας τα πάρει όλα! Αυτός δεν είναι άξιος σύζυγός θα ήταν πατέρας?"αναστέναξα
"Δεν έχεις άδικο!"είπε με σκυμμένο το κεφάλι
"Λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα Τζέισον! Εγώ δεν ήξερα καν για σένα! Όλη μου η ζωή ήταν ένα ψέμα εξαιτίας του και τώρα έχουν έρθει τα πάνω κάτω στις ζωές μας!"
"Δεν φταις εσύ! Τι θα κάνεις?"με ρώτησε με σοβαρό ύφος
"Έχω να λύσω κάποια κενά που έχω αφήσει"είπα και πήρα τα κλειδιά και το κινητό μου
"Θα αργήσεις?"
"Δεν νομίζω να αργήσω! Περίμενε με να γυρίσω για να τακτοποιήσουμε όλες τις εκκρεμότητες!"είπα και τον χαιρέτησα
Κατέβηκα στο γκαράζ και μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο μου! Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν και η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που ένιωθα πως θα ξεριζώνονταν από μέσα μου.
"Ηρέμησε Έμμα! Όλα θα πάνε καλά! Τι κακό μπορεί να συμβεί?!"προσπαθήσα να ηρεμήσω τον εαυτό μου
Η διαδρομή έκαιγε όλο μου το είναι! Ένιωθα να μην φτάνω ποτέ και τα χείλη μου είχαν ξεραθεί από το άγχος.
Το μόνο που προσπαθούσα να κάνω ήταν να σκέφτομαι τι ακριβώς θα έπρεπε να του πω!
Το δαχτυλίδι έπρεπε να το επιστρέψω σίγουρα, δεν άντεξα όμως να το φορέσω μπροστά του και το έβγαλα στο στρατόπεδο.
"Γαμώτο, το ξέχασα πάνω στο γραφείο μου!"είπα εκνευρισμένη και τα πανύψηλα δέντρα έξω από το σπίτι του Κάρτερ εμφανίστηκαν μπροστά μου
Σταμάτησα το αυτοκίνητο λίγο πιο μακριά, το κλείδωσα και πήρα μια βαθιά ανάσα!
Ότι έκανα ήταν για να μην πληγώσω τον Κάρτερ! Δεν το αξίζει αυτό από εμένα!
Το γρασίδι ήταν καταπράσινο και φρέσκο στης αρβύλες μου. Ο ήλιος έλαμπε και τα πουλάκια κελάηδουσαν! Αμέσως χαμογέλασα και πήρα θάρρος.
Κανείς δεν ήταν τριγύρω, όλα ήταν ήσυχα, ώσπου άκουσα κάποιες φωνές από το σαλόνι.
Η πόρτα ήταν ανοιχτή και εγώ πλησίασα αθόρυβα για να ακούσω τι είχε γίνει.
"ΣΚΆΣΕ ΛΊΝΑ! ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΞΑΝΆ!"ούρλιαξε ο Κάρτερ και την χτυπούσε τόσο δυνατά που τα μάτια μου τρόμαξαν
"Και τότε γιατί την έφερες εδώ ρε?"ρώτησε ο Κόουλ λίγο πιο ήρεμα
"ΓΙΑ ΣΑΣ ΤΟ ΕΚΑΝΑ! ΛΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΊΖΩ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΟΣ!!!"ούρλιαξε και εγώ έβγαλα μια μικρή κραυγή που ευτυχώς κατάφερα να σταματήσω
"Συγγνώμη Κάρτερ δεν θα σε αμφισβήτησω ποτέ ξανά!"είπε η Λίνα
"Το καλό που σου θέλω γαμιόλα!"είπε ο Κάρτερ και την φίλησε στα χείλη
"Και πότε θα έρθει ξανά εδώ η Έμμα?"ρώτησε ο Κόουλ
"Θα την πάρω τηλέφωνο να έρθει και θα την πείσω να σβήσει όλα τα ίχνη μας! Είναι τόσο ηλίθια που δεν θα ρωτήσει ούτε τον λόγο!"είπε και ένα δάκρυ ξέφυγε από τα μάτια μου
Έκανα αργά βήματα βγαίνοντας από το σπίτι, άπλωσα το χέρι μου στο πόμολο και τότε ο Μαξ εμφανίστηκε μπροστά μου!
"Ααα!"
"Πας κάπου?"με ρώτησε με ένα χαζό χαμόγελο και ακινητοποίησε τα χέρια μου πηγαίνοντας με στο σαλόνι."ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΒΡΗΚΑ!"είπε και τότε ο Κάρτερ γύρισε και με κοίταξε
"ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΏ! ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΊΟ!"ούρλιαξε και εγώ γούρλωσα τα μάτια μου
"ΑΡΧΙΔΟΜΑΦΙΟΖΕ ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΔΑΧΤΥΛΊΔΙ ΈΒΑΛΕΣ!"ούρλιαξα και τότε μια σφαλιάρα έπεσε στο πρόσωπο μου κάνοντας την μύτη μου να αιμοσταγή χωρίς σταματημό
"Όλα είναι θέμα δουλείας αγάπη μου! Πίστεψες ποτέ πως θα έβαζα την οικογένειά μου πάνω από εσένα?"είπε και γέλασαν όλοι γύρω μου
"Λίνα? Δεν μπορεί να είναι αλήθεια! Εσύ δεν είσαι κακία!"είπα χαμηλόφωνα
"Λυπάμαι γλυκιά μου, η οικογένεια είναι οικογένεια!"είπε και μπήκε στην αγκαλιά του Κάρτερ
"ΤΣΟΥΛΑ!"ούρλιαξα και άλλο ένα χαστούκι ένιωσα να συναντά το πρόσωπο μου
"Βάλτε την στο δωμάτιο και δέστε την!"διέταξε
"Μάλιστα!"είπε ο Μαξ και ο Κόουλ
Ήταν αγρίμια όλοι τους μέχρι να φτάσω στο δωμάτιο με έσερναν και με χτυπούσαν στης πληγές που δεν είχαν προλάβει να κλείσουν κάνοντας με να υποφέρω
Έκλεισαν την πόρτα και άρχισαν να με δένουν σφιχτά.
"Είναι ευκαιρία Κόουλ να δούμε τι καλό έχει αυτό το κομμάτι!"είπε ο Μαξ και εγώ τον έφτυσα στο πρόσωπο κατευθείαν
Ένα γερό χαστούκι προσγειώθηκε στο πρόσωπο μου και αμέσως έφτυσα στο πάτωμα σταγόνες αίματος.
Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και ο Κάρτερ μπήκε μέσα με το κινητό μου. Με κοίταξε και γέλασε σαν κάποιος παρανοϊκός.
"Σε ποιον άραγε να στείλω αυτό που βλέπω?"
Γεια σας! Ελπίζω να είστε όλοι καλά και υγιής! Δεν νομίζω να άργησα! Άλλη μια ανατροπή, το περιμένατε???
VOUS LISEZ
Σαν Μπαμπάς
Aventure"Τι θέλεις εσύ εδώ?"ρώτησα "Δεν είσαι τόσο σκληρή όσο δείχνεις!"είπε και γουρλωσα τα μάτια μου. "Τι θέλεις από μένα πια?" "Εσένα!"είπε και ήρθε πιο κοντά. "Δεν είσαι εσύ! Είναι όλα στο μυαλό μου! Είσαι..." "Είμαι ο φόβος σου?"ρώτησε γελώντας. "Δεν ε...
