Hospital - Taekook -✅

Regret

Peşinden gidecek cesaretin varsa, bütün hayallerin gerçek olabilir.

Lütfen daha fazla destek olun. Bu hikayeyi sizin yorum ve desteğinizle yazıyorum.

********
Bir kolumla tekerlekleri ne kadar hızla gidebilirsem çevirerek asansöre bindim. En alt kata basıp beklemeye başladım. Ve hemen asansöre binip aşagıya indim. Hastane kapısından hızla çıkıp temiz havanın yüzüme vurmasına izin verdim.

Bu temiz havadan güzel başka birşey yoktu. Hastane kokusundan bıkmıştım. Hemen dış kapıdan çıkıp karşıya geçmeye çalıştım.

Sadece geçmeye çalıştım. Çünkü arkamdan biri beni tutup geçmeme izin vermiyordu. Arkamı dönüp baktığımda bunlar hastanenin güvenlikleriydi.

Jungkook
~Lütfen beni bırakın.

Güvenlik
~Olmaz öyle şey.

~Lütfen bırakın. N'olusunun beni geri oraya götürmeyin.Buradan kaçmak istiyorum

Çoktan gözyaşlarım firar etmişti. Normalde bu kadar hızlı ağlayan biri değildim. Ama bu halim bütün psikolojimi alt üst etmişti.

Güvenlik görevlisi beni çevirip içeriye götüreceği sırada bir elimden yardım alarak ayağa kalkmaya çalıştım. Ama nafileydi.

Yüz üstü yere düşmüştüm. Güvenlik görevlisi hemen yanıma geldi. Beni kaldırmaya çalıştıkça ben bağırıyordum. Bir kolumun kırık olmasını önemsemeden iki elimle birlikte yumruklama çalıştım.

Sağ kırık koluma bir sızı saplanmıştı. Hem bağırıyor, hem ağlıyor, hem de güvenliğin beni kaldırmasını engel olmaya çalışıyordum.

Güvenlik tek başına yapamayacağını anlayıp başka bir güvenlik çağırmıştı. Ben hala çığlıklar eşliğinde bağırıyordum. Hastanenin birçok hemşire ve doktorları etrafımda toplanmıştı.

Bir sürü hastada buraya bakıyordu. En sonunda koluma yapılan iğne ile bütün vücudum uyuşmuş. Karanlık bedenimi ele geçirmişti.

Ben uyurken yatağıma getirilmiştim. Bu odadan bıkmıştım. Neden burdaydım şimdi. Ne güzel kaçıp kurtulacaktım. Bu pis hastaneden.

Kafamı yan tarafa çevirdiğimde Suga Hyung'ımın ağladığını gördüm. Hep benim yüzümden...

Bu durumu ona hep ben yaşatıyordum. Nefret ediyordum kendimden. Biraz sinirlendim. Ve ellerim titremeye başladı.

Suga Hyung'ım çok kötü bir şekilde ağlıyordu. Onu böyle hiç görmemiştim. Jimin ve J-hope 'da Hyung' ımdan kalır yanı yoktu. Onlar da perişan haldeydi.

Jimin abimi sakinleştirmek için ona satılmıştı. J-hope Hyung yanıma doğru geliyordu. Sinirden titreyen ellerimi tutup

~Jungkook kendine gel lütfen. Kendine gel. Yapma. Zarar verme kendine. Bizi de üzüyorsun. Abin seni böyle görmeye dayanamıyor. Yapma abin için değilse abin için sakin ol.

Jungkook
~Hyung özür dilerim.

Bu sözü söylememle Suga Hyung'ım Jimin'den ayrılıp bana baktı. Bu sırada J-hope da yanımdan kalkıp küçük koltuğa oturmuştu. Suga Hyung 'da Jimin' den ayrılıp yanıma doğru gelip yatağıma oturdu.

~Niçin özür diliyorsun.

~Sana bu olayları yaşattığım için. Benim yüzümden hastanelerde sürü...

Cümlemi bitiremeden Suga Hyung'ım bana satılmıştı. Ve birlikte ağlamaya başladık.

~Sakın bir daha böyle birşey söyleme. Sen benim tek ailem ve yek yaşama sebebimsin. Bir daha böyle birşey ne düşün ne de ne de söyle anlaştık mı?