Hospital - Taekook -✅

Physiotherapy

Doktor gelip böyle bir şey söyleyince çok mutlu olmuştum. Hyunglarıma baktığımda onların yüzünde de şaşkın ve mutlu bir ifade vardı.

Doktor
~Tanıdığım iyi doktorlar var. Ama hepsi yurt dışında Amerika, Rusya gibi yerledeler. İsterseniz sizi oraya yönlerdirebilirim. Ama biz burada görürüz derseniz. Yani siz bilirsiniz.

Suga
~Hayır. Burada bildiğim kadarıyla o kadar iyi doktorlar yok. Ve eğer kardeşim yürütecekse de neden olmasın.

Jimin
~Evet. En iyi neyse o olsun.

Doktor
~Tamam o zaman. Birkaç güne gidebilirsiniz. Tekrardan geçmiş olsun. Diyerek kapıdan çıkmıştı doktor. Haka olayın şoku içerisindeydim. Ben şimdi yürüyebilecektim. Sonunda eski halime dönebilecektim.

Hyunglarım gözlerine tek tek baktım. Hepsinin gözünde mutluluk vardı. Ben Hyunglarımı hak edecek ne yapmıştım ki.

Jungkook
~Hyung. Çok teşekkür ederim. Bana bu kadar iyilik yaptığın için, beni koruduğun için, bana sahip çıktığın, o gün annemle ve babam beni terk edip senin ailen ve sen bana sahip çıkdığın için. Size de teşekkür ederim. Jimin ve J-hope Hyung. Beni kardeşiniz olarak görüp koruyup kolladığınız, beni hep desteklediğiniz için ve ne kadar okumayıp sizin başınıza dert açsamda bana kızmayıp beni desteklediğiniz için. Her şeyim oldunuz. Çok teşekkür ederim.

Gözyaşlarım gözlerimden kurtulmak istercesine aşağı hızlıca dökülüyorlardı. Gözlerime yavaşça yukarı doğru kaldırıp Hyunglarıma baktım. Onlarda benden farksız değildi. Sonra hepsi birden yanıma gelip bana sarılmıştı.

************************************

Yoongi'den devam

Herşey den habersiz sokakta Jimin ve Hoseok 'la oyun oynuyorduk. Sonra birden bir çocuk ağlama sesi duymuştuk. Sesin nereden geldiğini bulmak için sessizce etrafı dinleyip bulmaya çalışıyorduk.

Sesin nereden geldiğini bulduğumuzda biraz tırsmıştık. Çünkü bu evde her zaman yüksek sesli kavga sesleri ve ağlama sesleri geliyordu. Yine her zaman ki gibi aynıydı. Ama bu sefer farklı olarak evin kapısı açılarak küçük bir çocuk yaka paça dışarı atılmıştı. 5-6 yaşlarında bir çocuktu.

Annesi ve babasına yalvarıyordu. Ama anne ve babası onu duymaklıktan gelerek kapıyı çarparak kapatıp içeri gitmişlerdi. Çocuk öyle ağlıyordu ki. Hiç acıma duyguları yok muydu bu annesi ve babasının?

Jimin
~Ne yapıcaz. Çocuğu orada mı bırakıcaz.

Hoseok
~Hayır tabii ki. Alalım onu oradan. Zaten anne ve basının umrumda olsaydı çocuğu dışarı atmazlardı.

Yoongi
~Siz bekleyin burada ben alıp geleyim çocuğu. Daha fazla ağlatmayalım. Diyerek sokağın köşesinden çıkarak çocuğun yanına gelmiştim. Çocuk ilk başta ürkerek benden kaçsada ona bir zarar vermeyeceğimi anlayınca benden kaçmamıştı.

Yoongi
~Benden korkma olur mu?
Çocuk aşağı kafasını aşağı yukarı sallamıştı.

~Şimdi adını söyle bana olur mu? Korkma sana zarar vermicem. Bende senin gibi bir çocuğum. Sadece senden 5 yaş büyüğüm ben Yoongi. Senin adın ne?

~Jungkook. Adım Jeon Jungkook.

Yoongi
~Tanıştığıma memnun oldum. Jungkook. Ama seni niye dışarı attılar.

Jungkook
~Çünkü beni istemiyorlar. Onlara fazlalıkmışım. Beni gitmemi istiyorlar. Ama ben nereye gidiceğim ki? Sokakta yaşayamam ben karanlıktan, kötü adamlardan ve köpeklerden çok korkarım.