My 500-Year-Old Boyfriend (M5YOB)

65-Tenthouse ni Lola

"Haa.. It's so difficult to find.. How are we going to find anything indeterminate as long as it concerns her nature and her crafts? It's not that easy.." I whined, dipping my head on a table. Kanina pa kasi kami rito ni Klaus naghahanap, e ang dami tapos ang gulo pa ng mga gamit.

"Quit complaining ang stop searching," he answered nonchalantly. As if that would help.

"Salamat a?" I said with sarcasm. Inis pa rin ako dahil sa pang-iinsulto niya sa Pen Fest at mga writers kanina.

Nagulat pa ako nang bigla niyang ipatong ang mga kamay niya sa ibabaw ng magkabilang balikat ko. "Look, I'm sorry."

"A-Ano.." Ano? Bakit hindi ako makapagsalita nang maayos? Dahil ba sa current seriousness niya? Dahil sa mga mata niya na parang gusto akong lunurin sa sincerity niya..?

Hindi ko talaga maintindihan kung anong tumatakbo sa utak nitong si Klaus kahit kailan. Pero ang alam ko may hinahanap kami. Hindi ko alam kung ano pero kailangan pa rin naming hanapin.

"A, Klaus, baka naman pwede mong i-describe kahit kaunti iyong iyong hinahanap natin para mas madali diba?" pagsasuggest ko.

His brightened facial expression didn't escape my notice. Napatingin ako sa mga kamay niya na nasa balikat ko pa rin and he got what I mean, and removed it. "Something that looks like a jewelry boy," he said as he continued looking for the item.

"Jewelry box?" For real? Is he really a guy? Bakit ganoon ang hinahanap-

"Gotcha!!" he suddenly muttered. Nabigla talaga ko. Akala ko sasabihin na naman niya na 'don't think about anything stupid.'

Ha? Iyong hawak niya, jewelry box nga! Pero mukhang lumang-luma na. Mahilig ba siya sa mga antigong kagamitan? Don't tell me na nag-iipon siya ng hidden treasures? Nakaka-curious tuloy.

"A Klaus, patingin nga," sabi ko at lumingon siya sa akin.

"O." Without even hesitating, nirabag niya sa akin ang jewelry box. Buti nga nasalo ko. Tss. Pwede namang ibigay ng maayos e!

"Sigurado ka bang ito ang hinahanap natin? Bakit mo naman hinahanap ito? Pwede ko bang buksan?" tanong ko.

"Huwag!!" mabilis na naging pagsagot niya. Lalo tuloy akong na-curious. "Dalhin mo na lang. Aalis na tayo."

"Pero..hindi ba magagalit si lola kapag kinuha natin ito?" tanong ko.

"E sira ka pala e. Pumayag ka ngang guluhin natin ang gamit niya para hanapin iyan tapos gusto mong iwan natin iyan?" Tss. Kundi lang naman siya sarcastic e no?

"O..sige na nga," sabi ko sabay sa paglalakad ko palabas ng tenthouse nang biglang..

"Look out!" sigaw ni Klaus.

"AAAAAAAHHHHHHH!!!!!!!" reaksyon ko. Bigla ba naman kasing may bumulaga sa harap ko para i-slaughter ako gamit ang isang pamilyar na sword..

Napadapa ako sa sobrang takot.

CLANK! Tapos biglang tumahimik.

Pagdilat ng mga mata ko, nasa harap ko na si Klaus at nakaharang ang dagger sa espada ng lalake. Ang bilis niya ha!

It was not long before the attacker took the offensive again at nilabanan din ni Klaus ang lalake. At may dumagdag pang ibang kalaban.

"Hoy! Iyong box! Tumakbo ka na! Bilis!" sigaw ni Klaus habang parami nang parami ang kalaban.

Tss. Hala! Nasaan na iyon?? "Omooo!!! Klaus! Naiwala ko pa yata!!"

"Tss." He looked irritated, but then we have no choice. "The hell with the damn box. Use the cloak on my motorbike and run!" sabi niya.

"Ito ba ang hinahanap mo?" o.O Ang boses na iyon mula sa likod ko..!

^_^

Pahingi po ng opinion. Gusto niyo pa bang ipagpatuloy ang story na ito hanggang sa real ending? O masyado na itong mahaba at kailangan ng tapusin?