Safe And Sound

Chapter Six

Iba ang dulot ng hangin sa tuwing umiihip ito at dumadampi sa aking balat. Tila isang apoy o matulis na bagay na kung hindi nakakapaso ay sya namang nakakasugat.

Maingat naming pinasok ang pharmacy. Dahan dahan sa bawat paghakbang na ginagawa. Maraming mga bubog ang nagkalat at tiyak na gagawa ng ingay kapag may makaapak nito.

Bungad agad ang mahabang counter, sa loob nito ay ang malaking shelves kung saan nakasalpak ang iba't ibang uri ng gamot. Doon tumungo si Paulo.
Samantalang sa kaliwang parte naman ay may mga upuan na tila nakadikit na sa sahig dahil sa kabila ng kaguluhan ng lugar ay nananatili itong maayos na nakatayo.

Sa likod ng mga upuan ay mahabang shelves na mga gamot din ang laman. Sa kabilang parte ay ganon din ang itsura.

Napakadaming mga gamot dito at sa sobrang dami ay hindi namin alam kung saan mag uumpisa. Nagkalat kami at nagsimulang tingnan ang bawat gamot na nakahilera sa bawat shelf. Kahit ang pagbukas ng glass window nito ay talagang napaka ingat. Walang may gustong makalikha ng ingay.

Dahil wala akong ideya kung anong klaseng gamot ang kailangan namin ay dumampot na lamang ako ng maraming bandages, band aids, bulak, syringes at beta dine. Maingat ko lamang itong hinulog sa bag na bitbit ng bawat isa sa amin.

Paniguradong kakailanganin namin ang lahat ng ito dahil siguradong may masusugatan sa bawat lugar na pupuntahan namin.

Pagkalingon ko ay nadatnan kong nagsesenyasan ang bawat isa sakanila. Umiiling si Philip na nasa kabilang parte ng pharmacy, ganon din naman ang iba. Simbolo ito na hindi pa nila nakikita ang gamot na kailangan.

Then i saw how Philip's eyes glance over the stairs that connects the first and second floor. Nagkatinginan din ang iba at napatingin ako kay Josh. I don't like the idea that might running on their heads now.

The first floor is fine to scan since wala naman kaming nakikita ibang nilalang dito kundi kami lang. Pero mas lalong wala kaming alam kung anong meron sa second floor. Who made this pharmacy? Ang laki laki ng space dito sa unang palapag hindi nalang nilagay dito lahat ng gamot.

I felt Josh touched my shoulders to get my attention. He signaled me that we are going up to the second floor. Since si Philip ang pinaka malapit sa hagdan ay sya na ang naunang umakyat.

Sumunod sina Paulo, Stello at Dustin. Samantalang kami ni Josh ang nahuli. 
"Holy shit" i heard Philip mumbled as we reach the second floor. Dahil nga nasa hulihan ako at matatangkad na tao ang nasa harapan ko ay hindi ko makita ang nakikita nila.

Not until Stello and Dustin gave way. Automatic na nanlaki ang mata ko sa nakita. There's this glass door that separates the stair case and a room where all kinds of medicines are stock.

And along that, there's a plenty of unknown creature inside that standing and barely moving. They have an awful physical appearance, so close on what monsters look like. Every part of their body seems to be ripped off and bloods all over 'em.

Pero napaka weird dahil nakatayo lang sila, nakapikit at hindi halos gumagalaw maliban sa mga dibdib nilang tumataas baba dahil sa paghinga. Malayong malayo sa mga umatake sa amin kahapon.

"There's no way we can go through that room and get the medicines we needed. Sa pagpasok pa lang sa pinto malaking problema na" halos hindi na maintindihang ang boses ni Stello ng bumulong sya.

He's right. Malaking problema nga ang glass door na nakabukas lang sa awang na taong may maliit na pangangatawan lamang ang magkakasya. Pagdating sa loob ay mas malaking problema dahil napakarami nila doon at magkakabanggaan kaming lahat kung papasok kami.

A sudden idea popped on my head. Though it made my heart beats fast, i said it anyway.
"Pero hindi naman natin lahat kailangan pumasok eh" i keep my voice as soft and low as i can.