Ο μαθηματικός μου

Παρτ 42

Ήμουν στο δωμάτιο μου και έκλαιγα. Γιατί να φύγει γαμωτο? Δεν θα αντέξω να μην τον ξαναδώ ποτέ. Τον αγαπάω... Τόσο πολύ... Θα έδινα τα πάντα για να μην φύγει... Δεν θα πω ότι ήταν ο μόνος που αγάπησα γιατί αγάπησα ήδη 2... Ηταν ο μόνος που ερωτεύτηκα όμως...

Ηταν ο μόνος που ήξερα ότι ήταν δίπλα μου και και δεν έφυγε ποτέ. Μου απέδειξε ότι με αγαπούσε με κάθε τρόπο. Η μάλλον όλα αυτά συνέβησαν στο μυαλό μου. Γιατί απ'οτι είπε δεν με αγαπούσε.. Είναι οδυνηρό να αγαπάς κάποιον που δεν σε αγαπάει και σε έκανε να τον ερωτευτείς. Γαμωτο γαμωτο γαμωτο...

Μακάρι να μην είχε μπει ποτέ στην ζωή μου. Μπήκε και με γέμισε ψεύτικες ελπίδες, ψεύτικες χαρές. Όμως οι λύπες ήταν αληθινές, όπως και ο έρωτας μου για εκείνον. Η ασφάλεια που ένιωθα όταν ήμουν στην αγκαλιά του ήταν αληθινή. Όταν ήμουν κοντά του οι εφιάλτες μου έπαψαν να υπάρχουν, και αντικατασταθηκαν από ωραία όνειρα. Όμως δεν μπορεί κανείς να ζει σε ένα όνειρο.

Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να την αντέξουμε. Γι αυτό απλά ονειρευομαστε και δημιουργούμε πλασματικούς κόσμους και συναισθήματα που πιθανότατα να μην υπάρξουν ποτέ. Γιατί ο άνθρωπος σε κάτι πρέπει να πιστεύει και να ελπίζει. Μπορεί αυτό να λέγεται Θεος, μπορεί έρωτας, μπορεί φόβος... Όμως κανενας δεν αντέχει την σκληρότητα της  πραγματικότητας. Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά το κουδούνι χτύπησε. Πήγα γρήγορα να ανοίξω ελπίζοντας ότι είναι εκείνος. Όμως μάταια, ήταν ο Γκρέισον.

Ιζ - τι θες Γκρέισον?

Γκ - Ιζι είναι ψέματα. Ο Άγγελος σου έλεγε αλήθεια. Ο αδερφός μου τον εκβίαζε και του είπε ότι μόνο αν το πει θα σας αφήσει ήσυχους. Το έκανε για εσένα ο Άγγελος... Σε αγαπάει Ιζι, πολύ...

Ιζ - δεν κάνεις πλάκα έτσι?

Γκ - τον προλαβαίνεις δεν τον προλαβαίνεις. Τρέχα!!!

Ιζ - σε ευχαριστώ.

Κατέβηκα στο γκαράζ και έβγαλα την μηχανή μου. Έβαλα το κρανος και αρχισα να οδηγώ σαν τρελή. Έπρεπε να τον προλάβω... Να μην τον αφήσω. Με αγαπάει... Τώρα πια είναι σίγουρο. Τώρα το ξέρω ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Τώρα δεν θα τον αφήσω με τίποτα. Τώρα είμαι πιο έτοιμη από ποτέ.

Μετά από 30 λεπτά έφτασα στο αεροδρόμιο. Μπήκα μέσα και αρχισα να τρέχω προς της αναχωρήσεις. Κοιτούσα έναν έναν τους διαδρόμους μπας και τον βρω όμως τίποτα. Κοίταξα τον πίνακα που ανακοινώνει τις πτήσεις και έψαξα αυτήν για Νέα Υόρκη. Είχε απογειωθεί...