Ο μαθηματικός μου

Παρτ 44 ( Τελευταίο)

5 χρόνια μετά

Μερια Ιζις

Γαμωτο γαμωτο γαμωτο... Πως θα του το πω...δεν έχουμε συζητήσει ποτέ ένα τέτοιο ενδεχόμενο και δεν ξέρω πως θα το πάρει. Δεν ξέρω αν θα είναι έτοιμος να διαχειριστεί κάτι τέτοιο. Τα κλειδιά στην πόρτα άνοιξαν και τιναχτηκα. Μπήκε μέσα εκείνος και ήρθε κοντά μου χαμογελώντας. Με φίλησε στο μάγουλο και στάθηκε απέναντι μου.

Αγγ - πως είναι η κ. Ελευθερίου σήμερα?

Ιζ - καλά κύριε Ελευθερίου , σας βασάνισαν τα παιδιά σήμερα?

Αγγ - αρκετά θα έλεγα

Χαμογέλασε και μου χαιδεψε το μάγουλο.

Αγγ - τι μαγείρεψες?

Ιζ - μπριζόλες στον φούρνο με πατάτες

Αγγ - μμμ σου έχω πει πόσο σε αγαπώ?

Ιζ - πολλές φορές αλλά μου αρέσει να το ακούω

Αγγ - να σου το ξανά πω τότε, πολύ

Με φίλησε γλυκά και άφησε τα πράγματα του στην πολυθρόνα.

Ιζ - θες να στρώσουμε τραπέζι?

Αγγ - ναι αγάπη μου

Σηκώθηκα και αφού έβαλα φαγητό στα πιάτα και έφτιαξα το τραπέζι καθισαμε να φάμε.

Αγγ - εσύ εδώ όλα καλά?

Ιζ - ναι μια χαρά

Είπα με έναν δισταγμό.

Αγγ - βγήκες καμία βόλτα?

Ιζ - ναι πήγα από τον γυναικολόγο μου.

Αγγ - όλα καλά?

Ιζ - ναι... Σχεδόν

Αγγ - όταν λες σχεδόν?

Ιζ - εμμ... Αγγελε πρέπει να σου πω κάτι

Αγγ - μωρό μου με τρομάζεις... Τι έχεις, πες μου...

Εκανα μια μεγάλη παύση και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Ιζ - είμαι έγκυος...

Εκείνος έμεινε απλά να με κοιτάει. Δεν είπε τίποτα. Κάποια στιγμή, σαν να συνήλθε, και ήρθε κοντά μου και με φίλησε.

Αγγ - θα το παλέψουμε μαζί. Δεν θα σε αφήσω σε αυτό μόνη σου, στο υπόσχομαι

Χαμογέλασα και ανακουφιστηκα. Νόμιζα ότι θα θυμώσει και θα φωνάξει αλλά αντιθέτως χάρηκε. Ίσως και εκείνος θέλει αυτό το παιδί όσο και εγώ.

Ιζ - νόμιζα ότι θα θυμωνες

Αγγ - Γιατί να θυμωσω αγάπη μου ?