The Not So Good Girl Changes Everything

56.

Ιούνιος

Βγαίνω από την τάξη κρατώντας το κινητό μου και κατευθύνομαι στο προαύλιο, που είναι η Αμέλεια και πιθανότατα η Παυλίνα.

Τις πλησιάζω που κάθονται στο παγκάκι και στέκομαι από πάνω τους σαν τον μπαμπούλα, επειδή βαριέμαι να κάτσω.

Παυλίνα- Βρε καλώς την! Πώς έγραψες;

Με ρωτάει και ανασηκώνω τους ώμους μου.

Ισμήνη- Πιστεύω πως έγραψα καλά. Εσείς;

Λέω και συμφωνούν μαζί μου με ένα νεύμα.

Αμέλεια- Μία από τα ίδια.

Γνέφω θετικά και συνεχίζουμε να συζητάμε λίγο, ώσπου νιώθω ένα χέρι να με ακουμπάει στον ώμο και γυρνάω απότομα έτοιμη να δώσω μπουνιά στο άτομο, αλλά σταματάω το χέρι μου λίγα εκατοστά πριν χτυπήσει την μούρη του Στέφανου.

Στέφανος- Okay...

Λέει κατεβάζοντας το χέρι μου κάτω και εγώ χαμογελώντας αθώα, του αφήνω ένα πεταχτό φιλάκι στο μάγουλο.

Τυλίγει τα χέρια του γύρω από την κοιλιά μου και ακουμπάει το σαγόνι του στον ώμο μου, αφού έχει αφήσει φιλάκια στον λαιμό μου.

Μόλις εμφανίζονται ο Στάθης και ο Πέτρος, φεύγουμε και πηγαίνουμε όλοι σπίτι του Στέφανου για να κάτσουμε στην πισίνα, αφού πλέον είναι ο μόνος της παρέας με πισίνα σπίτι του.

Εγώ με τα κορίτσια μένουμε με τα μαγιό, ξαπλωμένες στις ξύλινες ξαπλώστρες για να πάρουμε λίγο χρωματάκι, ενώ τα αγόρια μαλακίζονται και διαγωνίζονται στο ποιος θα κάνει την πιο θεαματική βουτιά.

Στάθης- Μωρό μου, είδες τι έκανα;

Φωνάζει ο Στάθης και γυρνάω να κοιτάξω την Αμέλεια, που φοράει γυαλιά ηλίου και κρατάει ένα λογοτεχνικό βιβλίο στο χέρι.

Αμέλεια- Ναι, ναι, μπράβο μωρό μου!

Λέει η Αμέλεια δήθεν ενθουσιασμένη, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει δει τι έκανε, γιατί διάβαζε.

Πέτρος- Άντε ρε μωρό μου, πότε θα μπείτε κι εσείς;

Ρωτάει ο Πέτρος αυτή την φορά και η Παυλίνα στριφογυρίζει τα μάτια της, ενώ ανασηκώνεται στους αγκώνες της.

Παυλίνα- Κάτσε να μαυρίσουμε λίγο ρε Πετράκη μου! Θα μπούμε σε λίγο.

Απαντάει η Παυλίνα και ο Πέτρος βουτάει το κεφάλι του στο νερό, ενώ με το που βγαίνει ξανά στρώνει το μαλλί προς τα πίσω.