The Not So Good Girl Changes Everything

33.

Βάζω μια ακόμη στρώση από το κραγιόν μου και σφίγγω την κοτσίδα μου.

Παίρνω την τσάντα μου και κουμπώνω το μπουφάν μου μέχρι πάνω.

Χαιρετάω τους γονείς μου και φεύγω, χωρίς να φάω πρωινό, ενώ μπαίνω στο αμάξι μου ανοίγοντας το καλοριφέρ.

Ξεκινώ για το σχολείο, αλλά πρώτα κάνω μια στάση στον πρώτο φούρνο που βλέπω και παίρνω ένα κρουασαν και έναν καφέ.

Παρκάρω και βγαίνω από το αμάξι, κλειδώνω και αρχίζω να τρώω πηγαίνοντας προς το σχολείο.

Πάω με γρήγορα βήματα στην τάξη και στην διαδρομή χαιρετάω όσους με χαιρετάνε, γιατί σήμερα είναι η ψηφοφορία.

Αφήνω τα πράγματά μου στην τάξη και όταν πάω να βγω για να πάω στον διάδρομο, πέφτω πάνω στην σουπιά.

Λαμπρινή- Καλημέρα Ισμήνη μου!

Ισμήνη- Κακή, ψυχή κι ανάποδη Λαμπρινή μου!

Ειρωνεύομαι και βγαίνω από την τάξη, συγκρούοντας τους ώμους μας.

Πάω προς τον απέναντι τοίχο και στέκομαι δίπλα στην Παυλίνα.

Παυλίνα- Το ξέρεις πως πρέπει να βγάλεις λόγο έτσι;

Ρωτάει και γυρνάω να την κοιτάξω.

Ισμήνη- Παυλίνα, helloooo? Ήμουν πρόεδρος 15μελους και 5μελους από την 2α Γυμνασίου!

Της λέω και γνέφει, ενώ χαιρετάει την Αμέλεια που περνάει από μπροστά μας.

Πηγαίνει κι αφήνει την τσάντα της στην τάξη και ξανά έρχεται σε εμάς.

Αμέλεια- Λοιπόν, τι λέει; Άγχος για τον λόγο σου;

Ρωτάει κοιτώντας με και ανασηκώνω τους ώμους μου αδιάφορα.

Παυλίνα- Να το βρει το άγχος πού; Αυτή είναι πρόεδρος συμβουλίων από την 2α Γυμνασίου.

Λέει και με δείχνει, ενώ εγώ γελάω.

Ισμήνη- Καλά δεν ήταν και κάτι δύσκολο! Αφού είμαι αστέρι!

Λέω και γελάμε, ενώ εκείνη την ώρα χτυπάει κουδούνι.

Η διευθύντρια βγαίνει στον διάδρομο και  στοιχιζόμαστε όπως μπορούμε για να κάνουμε προσευχή.

Όταν τελειώνουμε, η διευθύντρια ανακοίνωσε πως θα ξαναγίνουν οι εκλογές και είπε τα ονόματα των υποψηφίων.

Πήγα μπροστά όπως όλοι οι υποψήφιοι και γύρισα να κοιτάξω την Λαμπρινή που με κοιτούσε ήδη, ενώ μου ξεφεύγει ένα ειρωνικό γελάκι.