The Not So Good Girl Changes Everything

52.

2 εβδομάδες πριν τον Αγιασμό

Χτυπάει το κουδούνι και πηγαίνω να ανοίξω την πόρτα, ενώ ταυτόχρονα δένω το πάνω μέρος από το μαγιό μου.

Ισμήνη- Γεια σας, γεια σας! Περάστε!

Λέω και όλο το τσούρμο ορμάει μέσα και πάνε να σταθούν κάτω από το air condition.

Ισμήνη- Πάω να φέρω την τσάντα μου κι έρχομαι!

Συνεχίζω, αλλά με αγνοούν και γελώντας πηγαίνω στο δωμάτιό μου.

Βάζω τα τελευταία πράγματα μέσα στην τσάντα και όταν πάω να κλείσω την τσάντα, δύο χέρια τυλίγονται γύρω μου.

Στέφανος- Γεια σου μωρό μου!

Μουρμουρίζει και αφήνει υγρά φιλιά στον λαιμό μου.

Ισμήνη- Αγόρι μου, μας περιμένουν τα παιδιά!

Λέω και γυρνάω να τον κοιτάξω, ενώ τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.

Στέφανος- Δεν πειράζει. Ας περιμένουν!

Λέει και με φιλάει, αλλά τότε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Στάθης.

Στάθης- Τι θα γίνει παιδάκια; Θα περιμένουμε για πολύ ακόμα;

Ο Στέφανος του βγάζει γλώσσα και ο Στάθης απαντάει με τον ίδιο τρόπο.

Ισμήνη- Άντε, 5χρονα, πάμε!

Λέω παίρνοντας την τσάντα μου και βγαίνω πρώτη από το δωμάτιο με τους άλλους δύο να ακολουθούν.

Μετά από λίγο φτάνουμε στην παραλία και με το που απλώνω την πετσέτα μου στην άμμο, βάζω αντιηλιακό στο σώμα μου και ξαπλώνω κάτω από τον καυτό ήλιο.

Λίγη ώρα αργότερα νιώθω ένα τράνταγμα στα πόδια μου και ανασηκώνομαι, στερεώνοντας το βάρος μου στους αγκώνες μου και κατεβάζω τα γυαλιά μου.

???- Αμάν, αγάπη μου, τι ποδάρες είναι αυτές;

Ανασηκώνω το φρύδι μου και γελάω ειρωνικά.

Ισμήνη- Δεν φταίω εγώ που εσύ είσαι στραβός και δεν προσέχεις που πατάς! Τώρα, ξεκούνα από τα πόδια μου, γιατί θα φας κλοτσιά στην ποντικόφατσά σου.

Απαντάω με ένα χαμόγελο και το μάτι μου πέφτει στον Στέφανο, που έχει βγει ήδη από την θάλασσα και κατευθύνεται προς το μέρος μου.

Εγώ ξαπλώνω ξανά στην πετσέτα, αφήνοντας τον τύπο στο έλεος του ζηλιάρη Στέφανου και όταν ακούγεται ο ήχος της μπουνιάς, βγάζω ένα επιφώνημα πόνου και μετά γελάω.