The Not So Good Girl Changes Everything

30.

{...}

Ανοίγω τα μάτια μου σιγά σιγά και ο θόρυβος, που ακούγεται από κάπου μέσα στο σπίτι, αρχίζει να μου σπάει τα νεύρα.

Ο Στέφανος λείπει από δίπλα μου και γυρίζω το κεφάλι μου προς την μπαλκονόπορτα.

Ήταν πλέον κλειστή και εκτός από την κουβέρτα που σκεπαζόμουν πριν κοιμηθώ, υπάρχει μία μικρή, κινούμενη σόμπα (σαν καλοριφέρ είναι) που ζεσταίνει το υπόλοιπο δωμάτιο.

Το βλέμμα μου πέφτει πάνω στα ρούχα μου, που είναι γεμάτα αίματα κάτω στο πάτωμα και αμέσως γυρνάω το βλέμμα μου στην ντουλάπα.

Ο θόρυβος από μέσα συνεχίζεται και σηκώνομαι από το κρεβάτι, ρίχνοντας την κουβέρτα στο κάτω μέρος του κρεβατιού.

Ανοίγω την κλειστή πόρτα του δωματίου και προχωράω προς το σαλόνι, που νομίζω είναι προς αυτή την κατεύθυνση.

Τελικά, είμαι σωστή και βρίσκομαι στο σαλόνι, που γίνεται μια συγκέντρωση με αρκετά άτομα από την συμμορία.

Ισμήνη- Τι διάολο;

Λέω, σταυρώνοντας τα χέρια μου στο στήθος και υψώνοντας το φρύδι μου.

Αμέλεια- Είσαι καλά;

Παυλίνα- Πώς νιώθεις;

Ρωτάνε ταυτόχρονα, ενώ σηκώνονται από τον καναπέ που καθόντουσαν, πλησιάζοντάς με.

Ισμήνη- Θέλετε απάντηση;

Ρωτάω πιο επιθετικά απ' ό,τι περίμεναν και της κοιτάω απολογητικά.

Ισμήνη- Συγγνώμη.

Απολογούμαι και με πλησιάζουν, αγκαλιάζοντάς με σφιχτά και ψιθυρίζοντας λόγια "παρηγοριάς".

Σταύρος- Πώς είσαι, μικρή μου;

Με ρωτάει και χαϊδεύει τα μαλλιά μου, ενώ με κλείνει στην αγκαλιά του μόλις με αφήνουν τα κορίτσια, αφήνοντας φιλιά στα μαλλιά μου.

Ισμήνη- Θα μπορούσα και καλύτερα!

Λέω, ενώ αποτραβιέμαι από την αγκαλιά του και πάω προς την κουζίνα.

Βάζω σε ένα ποτήρι νερό και το πίνω, κοιτώντας έξω από το παράθυρο και σφίγγοντας το ποτήρι με το χέρι μου.

Ακούγεται ένα κρακ και βλέπω το χέρι μου να έχει γεμίσει αίματα, ενώ νιώθω μικρά γυαλάκια να μπίγονται μέσα στο δέρμα μου.

Πετάω ό,τι έμεινε από το ποτήρι και φεύγω από την κουζίνα, πηγαίνοντας προς το μπάνιο, αλλά έπρεπε να περάσω από το σαλόνι.