The Not So Good Girl Changes Everything

18.

Σας έχει τύχει ποτέ, εκεί που κοιμάστε ήρεμα κι ωραία, να θυμηθείτε την εικόνα κάποιου και το μάτι σας να ανοίξει γαρίδα;

Εμένα μόλις μου συνέβη και δεν μ' αρέσει καθόλου.

Με ποιο δικαίωμα κύριος έρχεσαι στα όνειρά μου και δεν με αφήνεις να απολαύσω τον υπνάκο μου; Ε;!

Κοιτούσα το ταβάνι για πολύ ώρα, μέχρι που ο ήχος του κινητού μου με επανέφερε στην πραγματικότητα.

Ισμήνη- Ποιος;

Στέφανος- Βγες έξω, αλλιώς θα αρχίσω να χτυπάω τα κουδούνια και να φωνάζω!

Μου το έκλεισε στα μούτρα και αμέσως σηκώθηκα πάνω.

Κοιτάχτηκα στην κορνίζα κι αφού φτιάχτηκα λίγο, απενεργοποίησα τον συναγερμό και βγήκα έξω, ανοίγοντας και κλείνοντας σιγά την πόρτα.

Πάνω στα σκαλάκια υπήρχε μια καθιστή σκιά, που μόλις έκανα ένα βήμα να τον πλησιάσω, γύρισε απότομα το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια.

Τον πλησίασα κι άλλο κι έκατσα δίπλα του.

Ισμήνη- Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα;

Τον ρώτησα παραξενεμένη και γύρισε να με κοιτάξει.

Στέφανος- Μου έλειψες...

Είπε και με αγκάλιασε, ακουμπώντας το κεφάλι του πάνω στο στήθος μου.

Ξαφνικά, η μυρωδιά του αλκοόλ με έκανε να γουρλώσω τα μάτια μου και να τον απομακρύνω.

Ισμήνη- Είσαι μεθυσμένος!

Είπα κι εκείνος χαχάνισε, βγάζοντας κάτι επιφωνήματα που δεν πολυκαταλάβα.

Στέφανος- Όχι.

Είπε, αλλά το ειρωνικό μου βλέμμα τον έκανε ν' αλλάξει την απάντησή του.

Στέφανος- Ίσως λίγο..

Είπε σαν μικρό παιδί και άνοιξε λίγο τα δαχτυλά του, για να μου δείξει πόσο.

Το φρύδι μου έφτανε στον ουρανό με τόσο σήκωμα, αλλά τι να κάνουμε.

Στέφανος- Το άρωμά σου μου έλειψε... Εσύ μου έλειψες!

Είπε και έπεσε ξανά στην αγκαλιά μου.

Έσφιξε την μέση μου μες στα χέρια του, ενώ τον ένιωσα να εισπνέει το άρωμά μου.

Άφησε ένα φιλί, πίσω από το αυτί μου και δάγκωσα δυνατά τα χείλη μου για να μην αναστενάξω.

Ισμήνη- Στέ..στέφανε ει..είσαι μεθυσμένος! Δ..δεν ξέρεις τ..τι λ..λες!!!

Είπα τραυλίζοντας και από μέσα μου μούτζωνα τον εαυτό μου.