ဖုန္းစေခၚကတည္း ရင္ေတြ တစ္ဒိတ္ဒိတ္။ ommaဆီ ဖုန္းေခၚတာပဲ။ ဒီေလာက္ စိတ္လႈပ္ရွာေနတာ ျဖစ္သင့္ရဲ႕လား။
ေသခ်ာမွတ္ထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ သတိထားမိတာက ကြ်န္ေတာ္ ommaဆီကို တစ္ခါမွ ဖုန္းစ မေခၚဖူးေၾကာင္း။
"Hello...."
ommaရဲ႕ အသံခ်ိဳခ်ိဳက ရင္ထဲကို ေအးဆင္းသြားသည္။
"omma...ကြ်န္ေတာ္..."
ဘာေျပာရမွာလဲ...။ဒီတိုင္း ommaကို သတိရလို႔ ဆက္တာလို႔ ေျပာဖို႔ကို ရွက္ေနသလို။အိုးတို႔အန္းတန္းႏွင့္။
"baek baek...ဘာလို႔လဲ သားေလး ..ေနမေကာင္းဘူးလား..."
စိုးရိမ္မႈေတြ စြက္လာသည့္ အေမးစကားေၾကာင့္
"မဟုတ္ပါဘူး....။ommaကို သတိရလို႔..."
ေသခ်ာတာ တစ္ခုက ကြ်န္ေတာ့္အသံ တိုးတိမ္ေနမွာပင္။
"သား ေနေရာ ေကာင္းရဲ႕လား...။ ပံုမွန္ဆို ေနမေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေလာက္ပဲommaကို သတိရတတ္တာ မဟုတ္လား..."
"ommaကလည္းဗ်ာ...။သတိရလို႔ပါဆို..."
"ဟုတ္ပါၿပီ သားရယ္...။omma တကယ္ လြမ္းလိုက္ရတာကြယ္...။ သားေလး အားပါ့မလား၊ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနမလား ေတြးမိလို႔ ဖုန္းမဆက္ေပမယ့္ အျမဲတမ္းလိုလို လြမ္းေနတာ...
ommaတို႔မွာ ဒီသားေလးတစ္ေယာက္ ရွိတာ အနားမွာ ေနဖို႔ ေခၚလို႔ကို မရတာကြယ္..."
"omma..."
ommaအသံတို႔က ဝမ္းနည္းရိပ္စြက္ကာ တိုးတိမ္ေနသည္မို႔။
"ေနပါကြယ္....သားေလး စိတ္ခ်မ္းသာသလို ေနပါ။ommaတို႔က အဆင္ေျပပါတယ္"
ရွိုက္သံအနည္းငယ္ေရာလာသည္ေၾကာင့္ အားတင္းေနသည့္ဟန္။
"omma......"
ဆက္ေျပာရမည့္ စကားတို႔က လည္းေခ်ာင္းဝမွာပဲ တစ္ဆို႔ေနသည္။
ေနပါေစေတာ့...။
စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ ကိစၥေတြက ႀကိဳတင္သိေနလည္း အက်ိဳးမွမရွိဘဲ။
"ေျပာေလ ...သားေလး"
"Arrnyi....ommaကိုေရာ၊appaကိုေရာ လြမ္းလို႔...။ဒီကို ျပန္မလာေတာ့ဘူးလားဟင္..."
"လာခ်င္တာေပါ့ကြယ္...။ သား appaရဲ႕ အလုပ္ေတြကို ပစ္ထားခဲ့လို႔မွ မရတာ"
YOU ARE READING
End Of The Everything(Z+U)
Fanfictionတစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ အရာအားလံုး ၿပီးဆံုးသြားတဲ့ ေန႔ဆိုတာ ရွိကို ရွိလာမွာပါ...။ အဲ့ဒီ့ေန႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ေနတယ္...။ ခင္ဗ်ားအေပၚထားရွိခဲ့တဲ့ လြဲမွားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြရဲ႕ အဆံုးသတ္ကိုေရာေပါ့....။ .....(30.10.2019)-(27.1.2020)..... တစ်နေ့နေ့တော့ အရာအားလုံး ပြီ...
