When Fools Rush In (COMPLETED)

23

HINDI mapalagay si Bianca. Naroong hawak na niya ang telepono para i-dial ang numero ni Greg pero muli ring ibababa. Naroong ayusin ang sarili para puntahan ito sa bahay nito. Hindi na niya mabilang kung nakailang ikot na ang ginawa niya sa loob ng boutique mula pa kaninang umalis si Greg.

Nang pagpasyahan niyang umalis sa bahay nito ay malinaw sa kanya ang dahilan kung bakit niya kailangang umalis. Pero sa nangyayari parang hindi na niya mabigyang katwiran ang ginawa.

It was her fault. Nag-panic siya nang malaman niya ang tungkol kay Jenny at Pete. She was such a fool.

Nag-chime ang pinto ng boutique at agad siyang napatingin sa glass door nang bumukas iyon. Shocked filled her.

Pumasok si Greg sa loob. Tinitigan si Tessa. "Please, leave us."

Nagtataka man ay mabilis na sumunod si Tessa. Pagkalabas nito'y inilagay ni Greg ang CLOSE sign sa pinto.

Bianca took a deep breath as she gazed at him. There was something in the set of his shoulders that made her uneasy. Hindi niya mabasa ang ekspresyon nito. Pero iisa ang tiyak, he was not in a good mood. He looked upset.

"Let's talk," deretsong sabi nito sa walang pasubaling tinig.

She swallowed. "S-sinabi ba sa iyo ni Carlo?"

"Yes, dammit!" he snapped. "Ako ang asawa mo pero nauna pang makaalam si Carlo."

"I'm... sorry."

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?" tanong nito, may bahid ng hinanakit ang tinig.

Nagyuko siya ng ulo. "Sasabihin ko rin naman. Hindi lang ako makakuha ng lakas ng loob. I don't want you to accuse me of trapping you in—"

"Trapping me?" he growled furiously. "I let myself trapped in this sham of a marriage because I wanted to, Bianca. After that night I could have easily walked out on you and never looked back."

"I know," aniya sa maliit na tinig. "Why didn't you?"

"Hell if I know then!" Hinagod nito ang batok at inikot ang tingin sa loob ng boutique pero tila wala namang nakikita. Pagkatapos ay ibinalik ang tingin sa kanya. "Pero ngayon ay alam ko na kung bakit. Dahil mahal kita... dahil iniibig kita. Dahil hungkag ang buhay ko kung wala ka. Naiintindihan mo ba iyon?"

Napasinghap siya. Wala sa loob na napahawak sa dibdib. Umaagos ang kaligayahan sa dibdib niya. Napatitig dito. Gusto niyang tumakbo sa mga bisig nito at yumakap. Pero ipinako niya ang sarili dahil gusto niyang makatiyak.

"Y-you're telling me that you love me because... because I'm pregnant? You want to make things right again, Greg?"

Nagtagis ang mga ngipin ni Greg doon. "Walang sino mang makapipilit sa aking gawin ang isang bagay na hindi ko gusto, Bianca. Mali man iyon o tama. If you think I am that noble, then think again. But I love you. I wish you can believe that, with or without the baby. But it's a bonus. Gusto kong maging ama ng mga anak mo... ng mga anak natin."

May biglang nagdaan sa isip niya at napatitig siya rito. "You said 'sham of a marriage'? Was it a figure of speech?"

A muscle in his jaw twitched. "No. Hindi totoo ang kasal natin. Inamin lang sa akin ni Carlo kanina. Ang tanging hindi lang fake ay ang mga singsing natin."

A silent groan came out of her throat. Hindi niya maintindihan kung bakit kay sakit marinig ang bagay na iyon gayong sinabi na nitong mahal siya nito. They were not married. Greg wasn't her husband. This whole crazy arrangement hadn't ever existed. Hindi sila kasal ni Greg. Namuo ang luha sa mga mata niya.

Tinawid ni Greg ang espasyo sa pagitan nila at niyakap siya nito, pulled her closer, bending to brush a quick kiss over her shaking mouth.

"Don't cry, darling. Magpapakasal tayo. For real this time. Lahat ng pamilya natin ay naroroon. Your mother's dream of seeing you wearing white will come true."

Inilayo ni Bianca ang sarili kay Greg, her spine rigid with pride. "K-kaya mo lang sinasabing mahal mo ako dahil nagdadalang-tao ako. Hindi ko kailangan ng ganoong charity, Greg."

"It's not charity." Huminga nang malalim si Greg at hinawakan siya sa magkabilang balikat. "I love you. I've been in love with you for weeks. Perhaps I already love you the first time I saw you. Kaya marahil nangyari sa atin ito. Kaya nagpatangay tayo sa manipulasyon ni Carlo..."

She wanted to believe him. She ached to believe him.

Itinaas nito ang mukha niya. "Bianca, I love you. Nang puntahan kita kanina'y nakahanda nang lahat ang sasabihin ko pero naumid ako. Tinawag kitang duwag, pero ako naman talaga ang takot. Natatakot akong kapag sinabi kong mahal kita ay tanggihan mo ako."

Sinalubong niya ang mga mata nito. Hinahanap niya roon kung nagsasabi ito ng totoo. Wanting with all her heart to believe him.

"You're sure you love me?"

"More than I can ever tell you. I feel so empty without you. Kailangan kita at mahal kita."

Hindi niya mapaniwalaan ang naririnig. Her heart beating so fast. She drew a deep breath. "I love you, too, Greg. I never thought I would fall for you like this."

Greg cupped her face and kissed her passionately. Holding her close, holding her safe, holding her forever.

Buong pagmamahal niyang tinugon ang mga halik nito. They had both taken the biggest gamble of all, and it felt so wonderful.

Wakas

*****Maraming salamat sa inyong lahat na patuloy na nagbabasa at nagvovote at nagco - comment. Pasensya na at di ko kayo narereplayan lahat. Bawi na lang ako sa susunod. Keep supporting guys. -Admin A **********