"သူဌေး
အိမ်တော်ထိန်းယွီကတွေ့ခွင့်တောင်းနေပါတယ်""ကောင်းပြီ...ဝင်ခိုင်းလိုက်ပါ"
"ဦးလေးယွီ...အကြောင်းထူးလို့လား ?"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး "
စကားဆုံးသည်နှင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် အိမ်တော်ထိန်း ယွီဆီမှ အချက်အလက်များကိုယူကြည့်ကာ
"ကျွန်တော့်ကို ခုချက်ချင်းသွားနိုင်အောင်စီစဥ်ပေးပါ"
"လေကြောင်းလိုင်းမဖွင့်သေးတော့
ခုချက်ချင်းတော့သွားလို့ အဆင်မပြေပါဘူး""ဘာလို့လဲ ?"
"ရေကြောင်းလမ််းအတိုင်း သွားရမှာမို့
သခင်လေးအတွက် စိတ်ပူလို့ပါ "စောစောကစိတ်အားထက်သန်နေရာမှ ရေခရီးဟုကြားယုံဖြင့် ရှောင်ကျန့် မျက်နှာပျက်သွားသည်။
"ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် မဖြစ်မနေသွားမှ ရမယ်
ကျွန်တော့်အတွက် ဘယ်လောက်အရေးကြီးတယ်ဆိုတာဦးလေးယွီသိပါတယ်""ကောင်းပါပြီ သခင်လေး...
ကျွန်တော်အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်တာနဲ့
သခင်လေးက်ို အကြောင်းကြားပါ့မယ်"အိမ်တော်ထိန်း ယွီ ရုံးခန်းထဲမှထွက်သွားသည်နှင့်
ရှောင်ကျန့် ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်ကာ ဖြစ်လာတော့မည့် အနာဂါတ်ကို တွေးကာ ပြုံးနေမိတော့သည်။
ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော အိမ်တော်ထိန်းယွီသည်လည်း
မျက်နှာမကောင်းပေ မိဘများမရှိတော့သည်မှစ၍
ရှောင်ကျန့် ကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောင့်လာ ခဲ့သည်မှာ မိမိတစ်သင်ပင် ဖြစ်သည် ငယ်စဥ်အခါက ဖြစ်ပျက်ခဲ့သောဖြစ်ရပ်တစ်ခုကြောင့် ရေပြင်ကျယ်ဆိုရင် စေ့စေ့ပင်မကြည့် ရဲသည့်ကလေးအတွက် သက်ပင်းပင်ချမိနေသည်။