ATEŞ ÇUKURU

A.Ç:14

Bazı duyguları yazamazsın. Anlatamazsın. Çünkü tefsiri ancak his ile mümkündür. Bu yüzden sadece yaşarsın...

Gözlerimi araladığımda üstümde bir ağırlık hissettim.Kafamı diğer yana çevirdiğimde Karanın kolları arasında olduğumu farkettim.

Şok içerisinde bana sarılan Karanın yüzünü izledim bir süre.
Halbuki şuan onu üstümden itmem gerekmez miydi?

Biz hangi ara bu duruma gelmiştik ki.
Üstelik başım fena halde çatlıyordu.
Dün olanlar zihnime bir an hücum edip kendini hatırlattığında yüreğim sıkıştı.

İhanete uğramıştım.Hemde değer verdiğim kişilerden.
Kafamda kurduğum düşünceleri aklımdan def edip yavaşça arkama döndüm.

Huzurlu bir şekilde uyuyan Karanı izledim bir süre.
Mantığım bunun yanlış olduğunu söylese de kalbim şuan onu izlememden memnun gibiydi.

Ellerimi yavaşça onun yanağına uzattığımda bir an irkildim.
Ve elim havada asılı kaldı.

Allah aşkına ben napıyordum.
Adam nişanlıydı.Şuan burda onun kollarının arasında olmam bile yanlıştı.Ve ben kalkmış yüzüne
dokunmayı planlıyordum.

İyi değildim.Özelliklede kalbimdeki bu çarpıntı nedense Karanın yanında daha da güm güm ediyordu.
Kafayı yemek üzereydim.
Bana neler oluyordu böyle.

Bu adamın karşısında bütün duvarlarım yıkılıyor gibi hissediyordum.
Ama buna daha fazla müsaade edemezdim.

Kardeşini bulmasına yardım etmiştim.
Ve dediğim gibi gitme zamanım çoktan gelmişti.

Yavaşça üstümdeki kolunu çekip, yataktan kalktım.
Biraz homurdansa da uyumaya devam etti.

Etrafa baktığımda onun odası olduğunu farkettim.
Ama komidinin üstünde ki resim yoktu.
Halbuki geçen oradaydı.

Belkide benim görmemi istemediği için kaldırmıştı.
Peki neden görmemi istemiyordu?
İşte bu da aklıma takılmış yeni bir soruydu.
Cevabı ise karşımdaki huzurlu uyuyan adamdaydı.

Yan komidinde duran kağıt kalemi alarak ona  gitmeden önce  teşekkür etmem gerektiğini düşündüm.
Kim bilir belki bir daha görüşemeyecektik.

Düşündüğüm bu ihtimal nedense kalbimin sıkışmasına neden oldu. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.Elimi çabuk tutsam iyi olurdu. Her an uyanabilirdi.
Kalemi sıkı bir şekilde kavrayıp  yazmaya başladım.

" Herşey için teşekkür ederim Karan..Dün olanlardan dolayı yanımda olduğun için özellikle..
Ama artık veda zamanı geldi ve geçiyor bile..Ben sana verdiğim sözü tuttum ve kardeşini bulmanda yardım ettim..
Ve burda durmamın anlamı yok..
Hem bence sevinmelisin başına bela olan bir avukat da yok artık.
Her neyse tekrar teşekkürler..
Kendine iyi bak..

Hoşçakal...
      
                 Neyran....

Kağıdı katlayıp komidinin üstüne bıraktım.
Ve yavaş bir şekilde odadan çıktım.
Kapısını kapatmadan önce son kez bakıyor gibi baktım ona.
Dediğim gibi belki onu bir daha göremeyecektim.

Çünkü kalbim artık kaldıramıyordu bütün bu olanları.
Ve her an bu dünyaya gözlerimi yumabilecek kadar dirençsiz, yorgun hissediyordum.

Kapıyı kapattıktan sonra sessiz bir şekilde mutfağa doğru yol aldım.
Mutfaktaki sürgülü kapıyı yavaşça açarak bahçeye adım attım.