~•Και έζησα πάντοτε με τον εαυτό μου, σαν δυο ακροβάτες που μισουνται θανάσιμα•~
Άγνωστος
-ηθελα να σε συγχαρώ που κατάφερες και σκότωσες τον Έντουαρντ Μπλοσομ είπε με ένα στραβό χαμόγελο στα χείλη του...
-Εκανα ότι μου ζητήσατα κυριε... Αλλά δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί τον θέλατε νεκρό...
-Ήταν συνεργάτης μου πολλα χρονια αλλά δυστυχώς έκανε το λάθος και με προδωσε... Είπε καθώς τα χέρια του έπαιζαν με το όπλο του...
-Μην ανησυχητε, θα σκοτώσω όλους όσους σας προσωσαν...
-Το ξερω Κινγκ... Για αυτό σε διάλεξα άλλωστε για αυτή την δουλειά...
--------------------------------------------
Εκανα τα μαλλιά μου μια σφιχτή κοτσίδα και βγήκα εξω να κάνω την πρωινή μου γυμναστική...
Ο Ντέιβιντ είχε φυγει νωρίς απ'το σπίτι...
Για κάτι δουλειές υποτίθεται στην εταιρία που δουλευει...
Αλλά είμαι σίγουρη ότι πηγε για καμιά βρομοδουλεια στα λημέρια των dragons...
Άρχισα να κάνω τζόκινγκ κατά μήκος του δρόμου και μιας και είχα αρκετή ώρα μπροστά μου προσπαθουσα να συνδέσω όλα τα γεγονότα μαζί...
Ποιος σκότωσε εκείνη την μέρα τον Έντουαρντ Μπλόσομ;
Τι γύρευε εκεί ο Ντέιβιντ;
Γιατί νομίζω ότι κάπου είναι μπλεγμένος σε όλο αυτό;
Δεν μπορεί να είναι συμπτωση όλα αυτά...
Αλλά γιατί να τον σκοτώσει;
Τι λόγο να είχε;
Αλλά τώρα αυτό που με βασανίζει πιο πολυ είναι να βρω με ποιους συνεργαζόταν ο Έντουαρντ εκείνο τον καιρό...
Απ'τις σκέψεις μου με εβγαλε το δυνατό κορναρισμα ενός αυτοκινήτου...
Είχα απορροφηθεί απ'τις σκέψεις μου που δεν κατάλαβα ποτέ περασε η ώρα , μάλλον καιρός να γυρίσω σπίτι σκέφτηκα και πηρα τον δρόμο της επιστροφής...
Μπαίνοντας στο σπίτι μια ωραιότατη μυρωδιά διαπέρασε τα ρουθούνια μου κάνοντας με να κατευθυνθω προς την κουζίνα...
Η μάτια μου επεσε πανω στον Ντέιβιντ ο οποίος φορουσε μόνο μια γκρι φόρμα και μαγειρευε...
BẠN ĐANG ĐỌC
play with the fire Babe
Phiêu lưuΗ ανάσα του καυτή και σταθερή άγγιζε τον λαιμό μου... Ενώ το όπλο του άγγιζε το γυμνο δέρμα στα πλάγια της κοιλιάς μου... Η ανάσα μου κόφτη και τα μάτια μου πεταγαν σπίθες καθώς η κρυα λεπιδα του μαχαιριού μου άγγιζε τον λαιμό του... -Δεν σου έχο...