play with the fire Babe

i loved and i lost you

~•οι άνθρωποι συναντούν συχνά το πεπρωμένο τους στο δρόμο που πήγαν για να το αποφυγουν•~

"μπορείς να μου πεις για ποιόν γαμημενο λόγο δεν μου είπες ότι είναι ξαδέρφη μου;" φώναξα καθώς μπήκα μέσα  στο γραφείο του...

"δεν ξέρω για πιο πραγμα  μιλας γιέ  μου" είπε και  έστρεψε το βλέμμα του προς τα  εμένα...

"Για την Καλιντα  μιλάω που να σε πάρει" Συνέχιζα να φωνάζω  και αυτή  την φορά χτυπησα με δυναμη το χέρι μου στο τραπέζι...

"Αφου εβλεπες ότι είχα  ξεκινήσει να έχω αισθήματα για  αυτήν  γαμώτο... Γιατί δεν είπες κάτι;" Συνέχισα  αυτή την φορά λίγο πιο ήρεμα παιρνοντας βαθιές ανάσες για να ελέγξω τον θυμό μου...

"Κοίτα  να  δεις... Και εγώ  που νόμιζα ότι στο είχα πει... Μάλλον λάθος μου"  απάντησε καθώς βολεύτηκε καλυτερα  στην πολυθρόνα του και του ξέφυγε ένα μικρό γελακι...

"Κανένας δεν παιζει μαζί μου αυτό να το θυμασαι" του γρυλισα  και στην  συνέχεια άνοιξα  την πόρτα και έφυγα...

1  εβδομάδα αργότερα

Έχει  περασει μια ολόκληρη εβδομάδα από τότε που μαζεψα τα πραγματα μου και μετακόμισα από το σπίτι που εμένα με τον Ντέιβιντ...

Από τότε που έφυγα νιώθω  ένα κενό...

Ένα κενό που μπορουσε να μου το αναπληρώσει μονάχα αυτός...

Σήμερα  γινόταν η δεξίωση και  όλα τα μέλη της μαφιας θα έπρεπε να παρευρίσκονται εκεί...

Και είμαι σίγουρη πως δεν  θα αποτελούσε εξαίρεση ο "ξάδερφος μου"

Άνοιξα την βρυση και γέμισα την μπανιέρα με ζεστό νερό...

Μπήκα μέσα και ξάπλωσα το κεφάλι μου προσταπισω στον τοίχο αφήνοντας ολους τους μυες του σώματος μου να χαλαρώσουν...

Θα έχω ένα δύσκολο βράδυ σήμερα αυτό είναι το μόνο σίγουρο...

°

°

°

°

Ο χώρος στην δεξίωση ήταν τεράστιος και μέσα παρευρίσκονταν αρκετός κοσμος μπορώ να πω...

Που και που κοίταζα  τριγύρω μου μπας και τον αντικρισω  πουθενα αλλά μάταια...

Στην μέση της δεξιώσεις υπήρχε μια πιστα  όπου σε  λίγο θα  εβγενε να τραγουδήσει η κόρη ενός απ'τους καλυτερους δολοφόνους...