play with the fire Babe

it's coming

~•Το πιο βαρυ πραγμα στον κόσμο είναι το ανθρώπινο δάκρυ,
Είναι η μόνη περίπτωση που η ψυχή γίνεται υλη και σταζει σε μια σταγόνα•~

Ο καιρός πέρναγε και η κοιλιά της Καλιντας πλεον φαινοταν επικίνδυνα πολύ...

Μόλις είχε μπει στον έβδομο μήνα και όλα κυλούσαν ομαλά...

Η Καλιντα αποδείχθηκε σωστή και τελικά το φυλλο του παιδιού τους είναι οντως αγοράκι...

Και οπως είναι αναμενόμενο θα το ονομάσουν Χάρλεϊ, όπως και το όνομα του θετου της πατερα...

Βρισκόταν σε ένα κοντινό παρκακι βόλτα,καθως κόντευε άνοιξη  και ο καιρός ήταν αρκετά  ζεστός και ευδιάθετος...

Καθώς περπάταγε  είχε όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι κάποιος την παρακολουθουσε αλλά όσες φορές και να κοίταζε τριγυρω δεν κατάφερε να δει κανέναν...

Δεν της έφευγε όμως η ιδέα οτι κάτι δεν παει καλα εδω...

Ξεκίνησε με σχετικά γρήγορο βηματισμό τον δρόμο για το σπίτι της...

Έπρεπε να ενημερώσει τον Ντέιβιντ σκέφτηκε καθώς έβγαλε τα κλειδιά απ'την τσάντα της και μπήκε στο εσωτερικό του σπιτιού...

Πήρε το κινητό στο χέρι της και πληκτρολογισε τον αριθμό του...

"Ελα Ντέιβιντ" Είπε ανήσυχα καθώς άρχισε να κοιτάζει υποπτα έξω απ'τα παραθυρα του σπιτιού της...

"Φοβάμαι ότι επέστρεψε" Είπε και αφου βεβαιώθηκε ότι δεν είναι κανεις έξω έκατσε στον καναπε...

"Δεν γίνομαι παραλογη Ντέιβιντ, και αν όντως έχει έρθει, πιστεύεις δεν θα θελήσει εκδίκηση;" Είπε και όλο περισσοτερο άγχος την κατέκλυε μόνο και μόνο στην σκέψη ότι αυτός έχει έρθει και θέλει μόνο το κακό τους...

"Ελα όσο το δυνατόν το συντομότερο, φοβάμαι μόνη σπίτι" Είπε και στην συνέχεια το έκλεισε καθώς ανακαθησε καλυτερα στον καναπέ περιμενοντας να έρθει ο Ντέιβιντ...
--------------------------------------------------

"και αν επέστρεψε για εμάς;"ρώτησε ανησυχη η Καλιντα πηγαίνοντας πανω κάτω ενώ ο Ντέιβιντ καθόταν στον καναπέ και την παρατηρούσε...

" Μωρό μου δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα όσο είμαι εγώ εδώ" Της ανακοίνωσε και με μια ώθηση σηκώθηκε απ'τον καναπέ πλησιάζοντας την...

"Δεν θέλω να κυνδινεψει το μωρο μας ρε Ντέιβιντ" Είπε αγχωμένη και χώθηκε μέσα στην ζέστη αγκαλιά του...