Z mroku wciąż w mrok przemykam
Nieskończonym pędząc korytarzem
Na własne blizny oko przymykam
Wszak jestem uczuć lichwiarzem
Ma przeszłość łzami spisana
Moje teraz wciąż nie daje wytchnienia
Strachem ma przeszłość usłana
I teraz się boję Twego spojrzenia
Naucz mnie szczerości, bym mógł
Opisać swą uciechę
Bym mógł spłacić ten dług
Który każdym pogłębiasz uśmiechem
Bo boję się szczerze, i jestem wdzięczny niezmiernie
Za to, że jesteś, choć serce cierpi cholernie
