...
Hayatı bazen istediğimiz gibi yönlendirmiyoruz. Genellikle hayat bizi yönlendiriyor. Peki neden biz yönetemiyoruz ki ?
Bazıları ise hayatlarını kendileri yönlendiriyor. Neden peki ?
Dersimiz Kimya idi. Herkez laboratuvara inerken ben sınıfa çıkıyordum. benim salaklığım defterimi sınıfta bırakmışdım.
Sınıfa vardığımda direkt sırama yöneldim. Çantamı açıp defterimi bulmaya çalışdım . Bu çanta neden bu kadar kalabalık ki ?
Kapının hızla kapanması ile neye uğradığımı şaşırdım.
Arkama döndüğümde ise Jungkook'u görmeyi hiç beklemiyordum. Kalbimin delice çarpması ve midemde ki kasılma olayı ise ona hâlâ aşık olduğumun kanıtıydı.
Bana doğru geliyordu niçin ?
Birden dudaklarıma yapışması ile ne yaptığına anlam verememiştim.
Kapının tekrar hızlıca açılması yine ne olduğunu anlamadım.
Gelen kişinin kendisini yırtarcasına bağırması ile Jungkook dudaklarımdan ayrıldı.
"JUNGKOOK!!!"
"He ran"
"Bu kız kim ? Ve siz neden öpüşüyordunuz ?"
Jungkook elimi tuttu. Ve ardından konuşmaya başladı.
"He ran bu kız benim sevgilim. "
Kız ciyaklayarak konuşmaya başladı.
"Yalan söylüyorsun "
"Hayır söylemiyorum dimi sevgilim ?"
Jungkook'un elini bırakarak kıza doğru kıza doğru yaklaştım .
"Hayır Jungkook doğru söylüyor tatlım . Senden tek isteğim sevgilimden uzak durman. Kapının nerede olduğunu göstermeme gerek yok sanırım . Kendin bulabilirsin."
Kız bir hışımla sınıftan çıktı. Jungkook derin bir nefes alarak yanıma geldi.
Yanıma geldiği an ona tokat attım. Tamam Jungkook'u seviyor olabilirim. Ama onunda beni sevmesini istiyorum. Bir kızdan kurtulmak için beni öpmesini istemiyorum.
"Biliyorum beklemediğin bir davranış sergiledim. Ama o kızdan kurtulmam gerikiyordu. Bana platonik bir kız. Sonuçta yakışıklıyım bütün kızlar etrafımda pervane oluyor."
"Şu konuyu kendini övmeden de anlatabilirdin"
Çantamda bulduğum defterimi alıp sınıftan çıktım.
Bölümü biraz geç attım üzgünüm hastayım ve Cuma gününden beri yarım yamalak yazıyorum şimdi bitti.
