Heyecandan elim ile ritim tutturuyordum. Bugün Jungkook'u Jisoo,Rosé ve Lisa ile tanıştıracaktım. Sanırım geç geliriz korkusu ile 2 saat önceden çıkmıştık evden. Ve 1.30 saatten fazladır Jungkook'u bekliyorduk. Geldiğimizden beri söylenmeyi bırakmayan Lisa'ya bilmem kaçıncı defa göz devirdi.
"Hayır, yâni anlamıyorum neden bu kadar erken geldiysek ? Sanki kovalanıyoruz. Kovalansak bile bu kadar erken gelmezdik. Jennie sen bir dişisin, sevgilin seni beklemeli sen değil. Ama yok benim salak unniem bekleyecek,ohoo sen bu gidişle Jungkook ile zor evlenirsin tatlım! "
Bıkkınca bir nefes verip bakışlarımı kafenin kapısına odakladım. Gelen Jungkook ile hemen bizimkilere döndüm.
"Bakın geldi!"
"Yok birde gelmeseydi!"
"Lalisa yeter bir sus! Geldiğimizden beri riv riv!"
"Yanında ki çocuklar da yakışıklıyımış."
Rosé'nin sesi ile bakışlarımı tekrar Jungkook'un olduğu tarafa çevirdim. Yanındakiler Jimin, yoongi ve Seokjin idi.
Aynı komada iken gördüğüm gibilerdi, bu düşünce ile kalbim hızlıca çarpmaya başladı, yerimde sedelendim ne ara yanımıza geldiğini bilmediğim Jungkook belimden tuttu.
"İyimisin ?"
"Ş.şey evet iyiyim."
Jungkook'un desteği ile kalktığım yere geri oturdum.
"Tanrım! Jennie ne oldu sana ?"
"İyiyim unnie, sadece başım döndü."
"Beni kandırmazsın Jennie, ilaçlarını içmedin değilmi?"
Bakışlarımı kaçırdım."içtim ben." Bana inanmaz gözlerle bakıp cık ladı.
"Beni kandıramazsın Jennie."
"Sadece ilâçlarım bitmişti."
"Neden babama söylemedin ?"
Şuan sorguya çekilmiş bir suçlu gibi hissediyordum. Nefes almakta zorlanırken derin bir nefes içime çekmeye çalıştım lâkin, kesik kesik nefes alıyordum.
"Söyleyecektim ama,unuttum!"
"Ne ilaçları bu ?"
Jungkook'un sorusu ile bakışlar ona döndü. Çatık kaşları ile bize bakıyordu. Tanrım! Ben ona söylememiştim hastalığımı.
"Şimdi, Jennie bundan iki yıl önce bir trafik kazası geçirdi, beynine aldığı ağır hasarla birlikte bitkisel hayata girdi yani iki yıl boyunca komadaydı. Sonra uyandığı zaman hayatının son iki yılını hatırladı geri kalan 13 yılını unutmuştu."
Lalisa'nın cevabı ile bütün bakışlar bana döndü. Kafamı onaylar biçimde salladıktan sonra derin bir nefes alma çabama geri döndüm bu konu ne zaman açılsa kendimi koca bir boşlukta yanlız hissediyordum ve ben yanlızlıktan nefret ederim. Sadece 15 ve 14 yaşımı hatırlamam geri kalan 13 yılımın beynimde silinmesi sinirimi bozuyordu. Ve 17 yaşına kadar bitkisel hayatta kalıp 2 yılımı heba etmem daha da sinirimi bozuyordu. Bu yüzden, bu konuları hazmedemiyordum.
"Sizin isimleriniz bana çok tanıdık geliyor. Ama nereden ?"
Ben düşüncelerim ile boğuşurken onlar tanışmışlardı. Bakışlarımı Lalisa'nın sorusu ile birlikte ona yönelttim. Tanrım, ne olur benim komada iken gördüğüm kişiler olmasını söylemesin çünkü aylarca onlara bu isimleri söylemiştim.
"Siktir !"
Lalisa içtiği meyvesuyunu Yoongi'nin suratını püskürttü. Tanrım,bu kız ne zaman susacak ? Bakışları aniden bana dönünce herkezin ki de bana döndü. Lalisa seni boğmak istemem ne kadar doğru acaba ?
"Je-"
"Sonra Lalisa."
"Ne oluyor ?"
"Sonra Jimin."
"Je-"
"Rosé lütfen."
"A-"
"Unnie sende mi ?"
"Neler dönüyor ?"
"Jin, zamanı gelince anlatacağım."
"Jennie iyimisin ?"
Bu kadar soru beni bunaltmıştı zaten ilaçlarımı almadığım için beynim çatlıyordu bu sorular ile birlikte gözlerimle kapanmaması için adete savaş veriyordum.
Burada neden çok az oksijen var. Bakışlarımı etrafta gezdirince tüm pencerelerin açık olduğunu gördüm. Giydiğim sarı yazlık elbisemin yakasını çekiştirdim. Lâkin, hiç bir şey olmadı. Oturduğum sandalyeyi sertçe geriye itip kalktım. Çıkan ses yüzünden bir kaç kişinin bakışları bize dönsede tekrar önlerine döndüler.
"Nereye Jennie ?"
"Sa..sadece hava al..alacağım ."
Daha bir adım atmışken sendelenmem ile gözlerim karardı.
"Hayır şimdi olmaz!"
Gözlerim ile olan savaşımı yenik düştüm bedenim sertçe zemine yığılırken etrafıma toplanan kişiler ile nefes almam, iyice zorlaşıyordu kulağıma gelen sesleri zor duyuyordum.
Birisinin beni kucağına alması ile burnuma gelen erkeksi parfüm kokusu, Jungkook'u kollarında olduğumun kanıtıydı. Onun güvenli kollarında bilincimin kapanmasına izin verdim.
