თეთრი ლილიები

***

-იუნგი? აქ რას აკეთებ?-მინი გაკვირვებული აკვირდება ჯიმინის სახეს. ალფას სახეზე ფერი არ ადევს.

 -შენთან მოვედი, დილით არაფერი გიჭამია და ვიფიქრე ჰოთდოგებს მოგიტანდი.-მინი მხრებს იჩეჩავს, ვერ გაიგო რატომ მოყვა მის სტუმრობას ამხელა რეზონანსი. 

-მოდი ჩემთან. 

-ჯიმინ, რა ხდება?-იუნგი კალთაში უჯდება ჯიმინს და კისერზე ხელებს ხვევს. 

-პატარავ, ბლოკატორების სმას შეეშვი?

 -ჰო. 

-იუნგი, შენი სურნელი ჭკუას მაკარგვინებს.-ჯიმინი ომეგას კისერში რგავს თავს და მხარზე კოცნის.

 -ჰო, რამდენიმე დღეა აღარ ვსვამ. 

-იუნგი.. შენ ჩემი ჭეშმარიტი ხარ.

 -ახალი ამბავი,-ომეგა ცხვირს იბზუებს და უფრო ეხვევა.

 -ეს იცოდი? 

-ჯიმინ, შენი სურნელი დანახვის დღიდან მიწვავს ცხვირს, ზოგჯერ მინდიდა შენთვისაც გამერია ბლოკატორები.

 -რატომ არ მითხარი? 

-მეშინოდა, რომ შენთვის საკმაოდ კარგი არ ვიყავი. 

-სანამ შემოხვიდოდი ლამის გული გამიჩერდა.

 -სხვა რომ ყოფილიყო, მე და თეის მიგვატოვებდი?

 -ნუ სულელობ, შენ და თეი ჩემი ცხოვრების ნაწილები ხართ. 

-ახლა წავალ.

 -იუნგი, დღეს ნამჯუნთან ერთად მიდიხარ? 

-არ ვიცი, მგონი წავალ საღამოს.. რამე მოხდა?

 -შენთვის რაღაც უნდა მეთქვა და მინდოდა თეისთან ერთად სადმე წავსულიყავით. სხვა დროს იყოს.

   მინი მხრებს იჩეჩავს და კაბინეტს უკანალის ქნევით მალევე ტოვებს. იუნგის ასე არ უნდა. უნდა მისმა ალფამ აგრძონიბოს რომ ძლიერია და მორჩილება მართებს. იუნგიმ ბევრი იცხოვრა თავის ნებაზე, უძლიერესი ომეგაა თავისი გამჭრიახობითა და სწერვოზულობით მაგრამ უნდა, რომ ზოგჯერ ჯიმინის მკლავებში მოიკოცეოს და იტიროს. მისი ალფა შესანიშნავია, იუნგი იმიტომ ინიღბავდა სუნს რომ ეშინოდა მისი ალფაც თეის მამასავით ნაბიჭვარი არ ყოფილიყო მაგრამ ჯიმინი საოცარია. ომეგამ გადაწყვიტა, დღეს ის ურთიერთობას გაწყვეტს ნამჯუნთან და მთლიანად ჯიმინის იქნება.