luke's zusje l.h.

4

Ik werd wakker en keek op de klok, half 10. Hmm ik gaapte en draaide me om, wou net mn ogen dicht doen toen ik besefte dat het dinsdag is.

Kutzooi ik ben gewoon door de wekker heen geslapen. Dat gebeurt nooit. Snel gooi ik de dekens van me af en trek mn kleren aan loop naar de spiegel, uhh ik zie er niet uit. Ik heb echt geen zin om zo naar school te gaan.

Gister had ik geluk mn ouders waren de hele dag niet thuis en mijn broers zullen me vast niet verklikken. Maar wie heeft er dan over het spijbelen gepraat met de directeur? Ik loop naar beneden en zie Luke zitten ik kijk even rond en zie dat de jassen van Ben en Jack al weg zijn, mooi.

Ik loop naar Luke die op de bank zit. En ga naast hem zitten.

Hij glimlacht "hey"

"Hey"

"Verslapen?"

"Ja.."

"Ik heb al voor je naar school gebeld"

"Dankje" ik glimlach

Ik ben hem daar echt erg dankbaar voor.

"Luke?.."

"Ja?"

"Wie heeft gister dat geregeld met het spijbelen?"

"Ik" hij glimlacht

"Dankje" zeg ik

Ik ben echt Opgelucht mn ouders weten van niets.

"Maar... waar was je nou eigenlijk?"

"Eum... bij een eum.. vriendin"

ik probeer geloofwaardig over te komen maar weet al dat het helemaal mislukt is.

"Waarom mag ik het niet weten, je doet toch geen domme dingen he?"

"Bemoei je met je eigen zaken, het gaat je niks aan"

Boos loop ik naar mn schoenen en jas en trek ze aan. Ik doe helemaal geen domme dingen wat denkt hij wel. Ik loop de deur uit en pak mn fiets, er staan maar een paar mensen voor het huis.

Ik glimlach aardig en fiets snel weg maar ik ga echt niet naar school.

Ik fiets naar het park. En ga op mijn bankje zitten. En staar naar de bomen het is mooi hier, en rustig. Maar mijn gedachten gaan naar school. De toetsen die ik mis, niet dat het veel uitmaakt. Ik leer toch nooit.

Ik pak mn telefoon alsof ik een berichtje verwacht maar ik weet dat ik geen berichtje heb en als ik er 1 heb is het vast van luke.

Nee, niks. Ik leun achterover. Ik heb geen vrienden dus ook geen berichtjes. Waarom was ik daar ineens verdrietig over, mijn hele leven wou ik alleen zijn en nu treur ik omdat ik geen berichtje heb. Na een tijdje beslis ik een stukje te gaan wandelen. Er zijn genoeg paadjes hier.

Ik loop een tijdje ga dan even op een ander bankje zitten dan loop ik weer even en dan ga ik weer ergens zitten.

Ik zit nu op een bankje bij een meertje. Ik staar naar het water en kijk naar de weerspiegeling, zo blijf ik een tijdje naar mezelf staren, soms drijft en een takje of blaadje door de weerspiegeling van mijn gezicht maar nu is het iets anders, een fles. Pure Vodka staat erop. Ik merk dat ik eigenlijk best wel dorst heb. En loop snel weer terug naar mijn eigen bankje, daar open ik de fles en ruik eraan. Het ruikt sterk.

Ik heb altijd al drank willen proeven maar mijn broers willen me niks geven en het mocht nooit van mijn ouders, maar die zijn nu niet hier.

Ik kan doen wat ik wil. De fles zit nog helemaal vol. Ik neem een slokje. Het is sterk maar lekker. Het brand een beetje in mijn keel. Maar ik vind het een fijn gevoel. Ik neem nog een slok nu iets groter. Ik krijg het er warm van, het is heerlijk. Ik neem meer slokken, waarom heb ik dit nooit eerder gedronken schiet door mijn hoofd.

Ik Probeer een slok te nemen maar merk dat het op is, wow de fles is leeg.

Shit ik ben helemaal wiebelig, ik probeer op te staan maar val neer. Giechelend lig ik in het gras. Dit gevoel is geweldig. Ik giechel weer. Sinds wanneer giechel ik, dat doe ik nooit. Ik ben zo moe en blij en warm dit gevoel is gewelig, met die gedachtes val ik in slaap.