luke's zusje l.h.

58

Een paar dagen gingen voorbij en Nina negeerde me nog steeds. Ze doet heel anders, tegen mij was ze altijd lief en aardig. Nu keurt ze me geen blik waardig, ik snap het niet.

Het is vrijdag en bijna weekend maar ik wil niet naar school. Iedereen negeert me en het doet pijn, het doet pijn dat ik nu alleen ben. Ik heb nog wel met Nina maar het voelt niet zo. Ik ben niet blij meer, Luke is weg en Nina negeert me. Het leven kan niet erger worden, ik ben alleen.

Ik stap op mijn fiets en fiets naar school. Ik zet mijn fiets in het rek en doe hem op slot. Ik loop naar binnen er staat een groepje meisjes in de gang ze fluisteren en giechelen zachtjes, ik negeer ze maar diep van binnen doet het pijn, alles doet pijn deze dagen. Ik open mijn kluisje en haal mijn boeken voor de eerste 2 lessen eruit. Ik kijk op mijn mobiel, ik ben ruim optijd. Ik sluit mijn kluisje en loop naar het lokaal.

Als ik binnenkom verbaasd het me dat iedereen er al is. Ik wil verder lopen maar Nina staat op.

"De hele klas is er al, omdat ik je iets moet vertellen" zegt ze

ik kijk rond, de leraar is er nog niet.

"Ik maak het uit" ze glimlacht.

Ik knipper, wat is dit. Een paar van mijn klasgenoten lachen zacht.

"Ik val niet eens op meisjes, ik heb verkering met Pim. Ik deed truth or dare met wat vrienden en ik koos dare, Je was een dare. Ik vind je echt heel irritant en je stinkt, je kan ook echt niet zoenen trouwens" ze lacht. Ik heb tranen in mijn ogen. Pim gaat naast haar staan, slaat een arm om haar middel en geeft haar een zoen op haar wang. De hele klas lacht.

Ik ren de klas uit, de school uit, ik meld me niet eens ziek, het boeit me op dit moment echt helemaal niets.

Dit was allemaal 1 grote grap? Het voelde zo echt. Ik vond en vind haar echt leuk. Ze valt niet eens op meisjes. Ze heeft met Pim. Het was een dare. Niet te geloven dat ik geloofde dat iemand mij leuk zou kunnen vinden, dat iemand mij knap zou vinden. Hoe dom kan ik zijn niemand kan mij mooi vinden en aardig. Ze heeft me voor gek gezet tegenover de hele klas.

Ik wil haar haten maar ik vind haar nog steeds leuk, ik val echt op meisjes.

De tranen stromen over mijn wangen. Ik ben thuis en loop direct naar mijn kamer. Ik laat me op mijn bed vallen en huil. Ik huil, ik kan het niet geloven. Nina die ik volkomen vertrouwde, was niet te vertrouwen. Ik kan nooit meer iemand vertrouwen.

Alles doet pijn, mijn hoofd van het huilen, mijn armen van het jeukende gevoel van verlangen naar pijn en bloed en het ergste van allemaal mijn hart, mijn hart doet zo'n pijn.

Ik voel me zo gebruikt, zo vernederd en dat doet zoveel pijn. Ik meende het elke keer dat ik zei dat ik van haar hou, elke keer dat ik zei dat ze knap is. Ik meende alles wat ik zei maar zij schijnbaar niet.

Ik voel me zo dom, dat ik erin trapte en ik voel me meer alleen dan ik me ooit heb gevoeld.

Maar ik snap Nina, ik zou ook niet op mij vallen, ik zou mij ook irritant vinden. Ik zou mij ook vinden stinken. Ik ruik aan mijn oksels, stink ik echt zo erg?

Ik heb drank nodig, ik wil hier niet aan denken. Dat ik helemaal alleen ben dit keer.

Ik loop naar de drankkast. Ik trek aan het deurtje maar het gaat niet open, raar. Ik trek nog een keer, hij zit op slot. Ik trek nog een keer. Luke heeft hem zeker op slot gedaan.

Ik sla mijn vuist tegen de muur. Wat moet ik nu? Ik kan het niet, ik moet dronken zijn. Ik kan de gedachtes niet aan. Ik loop weer naar boven, mijn kamer in en direct naar mijn kast. Ik gooi de kleding opzij en pak het doosje. Ik open het en pak er een mesje uit.