Ik kan echt niet meer blijven. Ik doe mijn mouw omlaag. En haal met mijn nagels het bloed van de sleutel af. Ik heb al anderhalve tot 2 dagen niks gegeten. En ik ga echt een keer flauwvallen.
Ik sta op en loop naar mijn fiets. Waarom is niemand me komen zoeken? Vraag ik me af. De politie kan me toch opsporen via mijn mobiel? Oh hij is uitgevallen. Natuurlijk, hij is uit.
Ik stap op mijn fiets en rij richting huis. Wacht.. ik stop met rijden. Als ik van deze kant kom, dan gaan ze de volgende keer in deze richting zoeken. Ik begin weer met rijden maar rij helemaal om waardoor ik nu van de andere kant kom.
Ik rij zo hard als ik kan en verstop mijn gezicht onder mijn capuchon zodat hopelijk niemand mij herkent. Zodra ik bij mijn straat kom. Zie ik al een groep fans staan. Shit, kunnen ze niet gewoon 1 dag weggaan. Nu gaan ze direct weer foto's maken en dan sta ik zo al overal op twitter, gezellig.
Ik kom dichterbij en begin vaart te minderen. Ik wil niemand omrijden. Ik ring mijn fietsbel en de mensen gaan aan de kant. Snel rij ik de oprit op en gooi mijn fiets neer, pak mijn sleutel en open de deur. Ik ren de trap op maar voor ik mijn kamer in kan rennen houd iemand me tegen. Ik kijk achterom.
Ben
Mijn adem stokt in mijn keel en ik sla zijn hand weg. Ik loop langzaam achteruit. Tot ik tegen de muur loop. Hij kijkt verdrietig.
"Waar was je?"
Ik kijk overal maar niet naar hem. Ik ben bang dat hij me weer slaat. De blik in zijn ogen toen hij dat deed verlaat mijn hersenen nooit meer.
"Kom op! Jade waar was je?!"
Ik krimp in elkaar als ie tegen me schreeuwd.
Hij loopt naar me toe, pakt mijn schouders vast en schud me door elkaar
"Hey, hallo?! Ik praat tegen je! WAAF WAS JE?"
ik krimp in elkaar, de tranen stromen over mijn wangen.
"Ben laat haar los" zegt luke.
"NEE! Ze is 2 dagen weg geweest! Ze moet zeggen waar ze was!"
"Ben ze is bang voor je doe is normaal"
Ik huil steeds harder. Ben laat me los en stapt achteruit. Ik krimp in elkaar op de grond en huil en huil ik tril helemaal zo hard huil ik. Luke loopt naar me toe, bukt en gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik krimp in elkaar als zijn arm me raakt. Maar als ik zie dat het Luke is leg ik mijn hoofd op zijn schouder en huil ik in zijn shirt.
Ik weet niet hoelang we daar zaten maar na een tijdje viel ik in slaap.
JE LEEST
luke's zusje l.h.
RandomIk hou niet van aandacht, maar met een broer als Luke kan ik niet anders. Ik vind het vreselijk, maar als hij gelukkig is ben ik dat ook, denk ik.. ik wil blij voor hem zijn maar dat betekent niet dat ik blij voor mijzelf ben.
