luke's zusje l.h.

25

Luke neemt direct op.

"Waar ben je?" Is het eerste wat hij vraagt. Hij klinkt bezorgt en hij huilt als ik het goed hoor?

"Euh.. oh ik ben bij het bushokje"

"Welk bushokje ik kom je nu halen"

"Eum, die bij euh" ik kijk rond. ja, waar eigenlijk. Ik zie een speeltuintje. "Bij het speeltuintje?"

"Ik kom er nu aan blijf daar" ik hoor wat gepraat.

"Luke niemand meenemen, kom alsjeblieft alleen"

"O-oke" ik hoor hem zachtjes iets tegen iemand zeggen over dat diegene niet mee kan.

Ik hang op.

Mijn ouders gaan zo boos worden. Dit is vreselijk, wat heb ik mezelf aan gedaan?

Ik zit met mijn hoofd in mijn handen en mijn wangen zijn nat van de tranen. Ik heb het koud en ik heb grote problemen.

Ik heb alles verpest zonder mij in de familie was het zo'n perfecte familie geweest. Zo'n typische perfecte blije familie. Maar met mij erbij kan dat niet. Ik heb alles verpest.

Een auto stopt. De deur slaat dicht. Ik voel 2 armen om me heen.

Luke.

Ik ben blij dat hij me niet dwingt om te praten. Ik wil gewoon even vast gehouden worden.

Na een tijd ben ik klaar om te praten. Ik til mijn hoofd van zijn schouder af en kijk hem aan.

"Jack zei dat ik onbelangrijk ben, klopt dat?" Voor dat de hele vraag eruit was vielen de tranen alweer uit mijn ogen. Luke keek verdrietig.

"Nee natuurlijk is dat niet zo! Jij bent heel belangrijk, echt waar! Ik hou echt heel veel van je onthoud dat alsjeblieft" hij kuste mijn voorhoofd en knuffelde me.

"Ik heb het idee dat iedereen me haat, luke ik wil niet meer. Ik ben zo moe van dit alles. Ik wil niet meer!" Ik schokte erbij zohard huilde ik.

"Ohnee, ohnee jij gaat me niet verlaten. Ik haat je niet, ik hou van je. Je kunt je hier doorheen slaan ik geloof in je" luke huilde nu even hard als ik.

Ik hield luke vast alsof ik bang was dat hij me zou verlaten en eigenlijk was ik daar ook bang voor. Luke is de laatste die ik heb. Misschien Nina ook. Maar op dit moment alleen luke.

Luke liet me los en ging op de grond zitten. Ik ging naast hem zitten en legde mijn hoofd op zijn schoot. Ik sloot mijn ogen maar voelde zijn blik op me, ik wist best dat hij naar me keek. Ik voelde zijn hand op mijn arm en schrok. Ik trok snel mijn arm weg.

Ik opende mijn ogen. Hij keek opeens extra bezorgt en pakte mijn arm weer op. Ik zuchtte.

"Dr is niks, ik heb niks gedaan"

"Oke maar ik wil toch even checken" hij stroopt mijn mouw op. Ze hebben allemaal een korstje. Overduidelijk geen nieuwe. Hij zucht.

Zijn vinger gaat over de oude. Ik kijk van mijn arm naar zijn gezicht. Hij heeft tranen in zijn ogen. Ik schud mijn arm los van zijn grip en doe de mouw omlaag.

"Zullen we maar naar huis gaan dan? Ik moet papa en mama toch een keer onder ogen komen"

"Oke dan" hij staat op. Ik steek mijn hand uit en hij trekt me omhoog. "Dankje" ik glimlach een klein beetje.

Hij doet de achterbak van papa's auto open en doet mijn fiets erin. Ik lach een beetje als het niet helemaal werkt. Maar uiteindelijk lukt het hem. Ik stap in. Hij ook.