luke's zusje l.h.

17

"Jade we gaan eten!"

Ik open mijn ogen, ugh hoelang heb ik geslapen? Ik kijk op mijn wekker. Kwart voor 7, niet heel lang dus.

Ik loop de trap af. De keuken in. Iedereen zit al aan tafel. Ik ga zitten op mijn plek naast luke. Tegenover Jack. mijn moeder schept voor mij op. "Dankje" zeg ik zacht. Ze glimlacht naar me.

Ik begin met eten. Als ik het bijna op heb kucht mijn moeder. Ik kijk vragend op.

"Je moet morgen weer maar school"

"Maar mam overmorgen is het weekend 1 dagje meer kan toch wel?"

"Nee jade dat kan niet" zegt mijn vader.

"Ugh" zeg ik en ik eet verder. Als ik het op heb laat ik mijn bord en alles gewoon liggen. Ik sta op en loop zonder iets te zeggen weg. Ik ren de trap op, mijn kamer in. Ik sla de deur achter me dicht. Ik laat me op mijn bed vallen. Kut ouders, wat is nou 1 dag, gewoon 1 dagje.

Mijn deur gaat zachtjes open. Ik kijk als luke binnen komt. Hij gaat op de rand van mijn bed zitten.

"Wat" zeg ik

"Pap en mam bedoelen het goed"

"Dus? Tis nog steeds gemeen"

"Tis maar school-"

"Nee! Voor jou was het gewoon school jij had vrienden, jij had het leuk, ik heb geen vrienden. Ik heb mensen die me tegen tafels aansmijten, waarom denk je dat ik die blauwe plek hier heb?" Ik wijs naar de blauwe plek op de zijkant van mijn gezicht. "Inderdaad het enige wat mij op school te wachten staat is een groepje meisjes die willen dat ik een date met jou voor ze regel en de rest van de school die me uitlacht en vernederd!"

Luke kijkt me geschrokken aan. "Wie heeft jou tegen een tafel aangegooid?"

"Ughh laat maar" ik laat me weer achterover vallen. Ik staar naar het plafond.

"Ik moet je nog iets vertellen"

"Oke"

"Ik ga weer op tour"

"Oke" Natuurlijk vind ik het niet leuk luke is de enige die me nog een heel klein beetje begrijpt en het voor me opneemt. Maar ik ben boos en ik ga nu niet opgeven. Ik ben boos dus ik blijf nu ook even boos.

Luke knikt zijn hoofd langzaam hij kijkt een beetje verdrietig.

"Ik weet best dat je boos bent en nu ook boos wilt blijven, maar vind je het dan echt niet erg dat ik weg ga, ik ga voor sowieso een halfjaar weg"

"Nee en oke" ik probeer zo neutraal mogelijk te klinken maar volgens mij staan de tranen in mijn ogen hoe kan hij me zolang verlaten? Hij laat me achter bij al deze stomme mensen. Houd hij niet van me? Een halfjaar zonder hem hoe ga ik dat overleven?

Ondertussen stroomden de tranen over mijn wangen. Ik legde mijn hoofd in mijn handen en huilde en huilde. Luke knuffelde me. Mijn handen en mouwen waren al nat van mijn tranen en nu maakte ik luke's shirt ook nog nat.

Luke laat me los en kijkt naar me. Ik knipper de laatste tranen weg en kijk mijn kamer rond.