Ik kijk weer terug naar Luke hij staart naar mijn handen met wijde ogen. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog, waarom kijkt hij zo geschokt en verdrietig.
"J-Jade?"
"Hm?"
"Wat is dat?" Hij staart nog steeds naar mijn handen.
"Wat is wat- " mijn blik volgt het zijne en ik kijk naar mijn mouwen die nat zijn van mijn tranen. Het rooie van mijn sneeën schijnt er doorheen. Shit, Ik had een donker vest aan moeten doen en dikker, veel dikker. "Oh"
ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik trek mijn armen uit zijn zicht en verstop ze achter mijn rug.
"Jade laat zien" de tranen staan in zijn ogen.
"Nee" ik schuif iets verder van hem vandaan.
Hij pakt mijn bovenarm vast. Ik probeerde hem van hem weg te trekken. Maar hij is sterker. Hij trekt mijn arm naar voren en stroopt mijn mouw op. Ik kijk weg ik wil zijn gezicht niet zijn. Maar word dan toch nieuwsgierig. Ik kijk naar zijn gezicht. Hij huilt. Ik kijk naar mijn arm. het valt reuze mee, alleen die ene is erg diep de rest is niks.
"Andere arm?" vraagt luke
Ik zucht maar hij heeft het toch al gezien. ik leg mijn arm voor hem neer, ook bij deze stroopt hij de mouw op alleen iets ruwer waardoor hij een snee open haalt
"Auw" ik trek mijn arm weg.
"Sorry, sorry, sorry, dat was niet de bedoeling" hij pakt mijn arm terug en doet nu extra voorzichtig de mouw verder omhoog.
Hij haalt diep adem en veegt zijn tranen weg,
Als ik vind dat hij genoeg gestaard heeft verstop ik mijn armen weer ik doe de mouwen omlaag en mijn armen achter mijn rug.
"Je kunt het niet tegen papa en mama zeggen en ook niet tegen iemand anders" zeg ik
"Maar jade dit is niet goed, ik ben er nu maar wat als ik straks weg ben?"
"Weet ik niet"
Hij huilt weer. ik zucht.
"Wil je me alsjeblieft beloven dat je dit nooit meer zult doen?" Hij wijst naar de sneeën op mijn arm.
Ik kan zoiets helemaal niet beloven dat gaat niet zomaar
"Ja"
"Zeg belooft"
Ik haat liegen
"Belooft"
"Ik hou van je oke?" hij slaat zijn armen om me heen en kust de bovenkant van mijn hoofd.
"Oke" fluister ik
Ik weet niet hoelang we hier al zitten maar zeker erg lang. luke heeft me nog steeds niet los gelaten en het begint een beetje ongemakkelijk te worden.
"Je kunt me nu wel los laten" fluister ik.
"Oh sorry" hij kijkt nog steeds verdrietig, ik loop naar mijn spiegel en kijk naar de blauwe plek op de zijkant van mijn hoofd, ugh hij is een beetje paars/groen geworden. het ziet er echt niet uit.
"Word je gepest?" vraagt luke.
Hmm ze lachen alleen en dat van pim dan maarja niet echt erg ofzo.
"Nee"
"Zeker? je kunt me alles vertellen" hij kijkt me met trieste ogen aan.
Ik rol mijn ogen
"Ik ben geen ander mens ofzo hoor, je kunt me gewoon hetzelfde behandelen als eerst en ja heel zeker"
"Oke ik heb met de jongens afgesproken, kan ik gaan of moet ik bij jou blijven?"
"Ga maar"
"Zeker? ben je oke in je eentje?"
"Jahaah"
"Oke tot straks" hij kust de bovenkant van mijn hoofd, staat op en loopt naar de deur. hij kijkt nog even achterom hij kijkt bezorgt en loopt dan de deur uit.
JE LEEST
luke's zusje l.h.
عشوائيIk hou niet van aandacht, maar met een broer als Luke kan ik niet anders. Ik vind het vreselijk, maar als hij gelukkig is ben ik dat ook, denk ik.. ik wil blij voor hem zijn maar dat betekent niet dat ik blij voor mijzelf ben.
