luke's zusje l.h.

24

Ik loop de school uit opweg naar mijn fiets. Ik zie Jack staan er staan een paar meisjes bij hem zeker dingen over Luke aan het vragen of over Jack zelf natuurlijk, jack is knap, al mijn broers zijn knap en dan heb je mij. Dat is altijd zo geweest. Ik fiets naar Jack toe.

"Hey, zullen we gaan?"

"Wie is dat?" Vraagt een meisje aan Jack.

"Ik ben zijn zu-"

"Zij? Oh das niet belangrijk" zegt hij snel.

Mijn mond valt open. Wow, heeft mijn bloed eigen broer dat nou net gezegd? Ik geef hem mijn teleurgestelste en gekwetste blik die ik maar kan geven en fiets weg.

Zodra ik de straat uit ben stromen de tranen over mijn wangen. Ik ga niet naar huis Jacks eigen schuld. Hij ging echt te ver.

Ik beland in het park zoals meestal. Ik plof op het bankje neer. Ik heb geen drank dit keer.

Mijn mobiel trilt en speelt dan mijn ringtoon. Ugh, ik pak hem op. Jack. Die ga ik niet antwoorden. Ik zet hem op stil en gooi hem in mijn tas. Ik ga op het bankje liggen en kijk naar de lucht.

Ik ben niet belangrijk.

Hij heeft gelijk. Jack heeft gelijk.

Zelfs mijn eigen familie weet het.

Ik lig daar uren gewoon naar boven te kijken, naar de lucht en de bomen. Dat ik het nu pas zie, dat mijn familie het ook vind.

Het is al donker aan het worden. Ik heb alleen maar zin om mezelf helemaal dronken te drinken of om mezelf iets aan te doen. Ik weet dat luke mijn armen gaat checken dus op mijn armen kan niet meer. Ik ben niet van plan om hier midden in dit park mijn broek uit te doen. Dus dat kan ook niet.

Het is al half 8.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil niet naar huis. Maar als ik hier blijf gaan mijn ouders me echt naar een inrichting ofzo sturen. Ik kijk naar mijn mobiel. Ik heb zo veel gemiste oproepen en smsjes.

Ik zucht ik kan hier echt niet blijven. Ik moet iemand bellen, luke. Luke is aardig, denk ik. Misschien denkt hij ook wel net zoals Jack. Ik zucht weer ik moet toch iets.

Ik pak mijn fiets en fiets naar een andere plek, een plek waar ik iemand kan bellen zodat ik met diegene kan praten en waar diegene heen kan komen zonder dat ik mijn plek veraad.

Uiteindelijk eindig ik in een bushokje. Ik zou Nina willen bellen maar we zijn pas net vriendinnen ik wil niet dat ze denkt dat ik raar ben.

Ik ga luke bellen.