luke's zusje l.h.

61

Ik schrijf een brief, ik weet dat ik weg wil maar nog niet wanneer. Het liefst zo snel mogelijk.

Misschien schrijf ik er 2. 1 voor iedereen en 1 voor Luke.

Hij is immers de enige die heeft laten merken dat hij om me geeft, de enige die moeite doet om te weten te komen wat er is.

Ik zit aan mijn bureau voor me uit te staren, het papier ligt voor me, een pen in mijn hand.

De brief voor iedereen:

Lieve iedereen,

Ten eerste wil ik jullie allemaal bedanken, door jullie besefte ik dat ik niet in het leven thuis hoor. Zonder mij hebben jullie een last minder. Zonder mij zijn jullie het perfecte gezin, in ons gezin heb ik me nooit thuis gevoelt, want ik hoor er niet in thuis. Ik heb een tijdje gedacht dat heel misschien ik ook gelukkig zou kunnen zijn maar zo werkt het niet voor mij. Het leven heeft voor mij geen zin, ik hou iedereen alleen maar op. Ik wil niet het blok aan jullie been zijn. Dit is niet hoe ik me mijn einde had voorgesteld maar ik heb het geaccepteerd. Ga alsjeblieft door met je leven en ben niet verdrietig. Besef dat dit mijn keus was. Ik was niet gelukkig en ik weet dat ik dat ook niet zou worden. Ik doe wat het beste is voor mij, ik hoor hier niet thuis. Als ik sochtends wakker word wil ik blij zijn maar ik ben niet blij, ik ben nooit blij. Ik ben zo moe van het proberen en doen alsof er niks aan de hand is. Ik ben moe van het leven, ik ben klaar mee, ik wil vrij zijn en ik ga vrij zijn.

Ik hou van jullie, vergeet dat nooit.

X Jade.

De tranen stromen over mijn wangen. Ze druppelen op het papier en vegen soms de ink een beetje uit. Het doet meer pijn dan ik dacht om afscheid te nemen.

Lieve Luke,

Jij was het enige dat me levend hield, want je geeft om me dat kan ik zien. Maar ik wil niet dat als je op tour bent je elke keer aan je zusje moet denken en je zorgen moet maken. Het zou allemaal zoveel makkelijker zijn als ik er niet meer was. Je bent de beste broer die ik me ooit kon wensen en ik ga je missen. Ga alsjeblieft door met wat je doet, ik zie hoe blij je ervan word. Leef je droom. Ik ben blij als jij blij bent. Het leven was gewoon niet bedoeld voor mij, maar wel voor jou. Het spijt me dat het zo heeft moeten lopen, ik had het ook anders gewild maar dit is het beste voor mij. Ik hoop dat je dat begrijpt en inziet. Ik hou van je Luke, van iedereen die ik ken hou ik het meest van jou. Jij maakte alle pijn een stuk minder. Ik kan niet slapen en daardoor heb ik teveel tijd om te denken gehad en ik weet dat dit mijn eind gaat zijn. Ik voel een me een geest vast in mijn lichaam en het is tijd om los te laten. ik hoop dat je mijn keuze begrijpt. Je zult veel blijer zijn zonder mij in leven, ik was een last. Ik hoop dat je me nooit vergeet, ik zou jou namelijk nooit kunnen vergeten. Dat is mijn grootste angst, dat als ik ga jij me vergeet.

Ik hou van je, voor altijd, of ik er nou ben of niet. Ik zal altijd bij je zijn en je nooit vergeten.

Xxxx Jade

Ik veeg de tranen weg, ook hier is de inkt een beetje uitgeveegd maar het is nog te lezen. Ik vouw ze 2 keer dubbel en op de ene schrijf ik: Luke♡ en op de andere: voor iedereen

Ik maak mijn bed netjes op en leg de brieven erop. De tranen blijven uit mijn ogen vloeien en ik kan niet stoppen. Vandaag ga ik weg en laat ik iedereen achter.

Ik weet wel dat veel mensen dit stom vinden, ze zeggen dat mensen die zelfmoord plegen alleen maar aan hun zelf denken en dat is ook wel zo. Want ik doe dit voor mezelf. Maar mag ik na al die tijd doen wat iedereen wilt dan niet even aan mezelf denken. Niet dat hun iets om mij geven nu ik er nog ben en straks ben ik diegene die aan mezelf dacht.

Iedereen denkt dat ze me kennen maar ze kennen me niet. Iedereen denkt dat ze mijn leven snappen maar ze snappen het niet.

Mensen zeggen altijd dat als je goed leeft, dingen goed gaan. Maar bij mij gaat alles fout en ik weet niet wat ik verkeerd gedaan heb.

Ik loop naar mijn kast. Wat zou ik aan doen. Ik zoek mijn mooiste, zwartste zwarte skinny jeans en trek hem aan. Ik zoek mijn mooiste zwarte t-shirt en mijn mooiste zwarte vest. Ik trek alles aan. Ik doe een dikke laag eyeliner op maar het word direct uitgeveegd doordat ik niet kan stoppen met huilen. Ik kam mijn haar maar mijn handen trillen. Ik stap snel in mijn zwarte doctermartens.

Ik ben klaar.

Het is tijd.

Niemand is thuis. Papa is op zijn werk, Ben is bij vrienden en Jack is bij zijn vriendin.

Ik heb alle tijd, ik ruim mijn kamer nog even snel op. Zodat het niet rommelig achtergelaten is. Ik kijk rond en haal diep adem, de laatste keer dat ik mijn kamer zie. De tranen lopen langzaam over mijn wangen, niet omdat ik weg ga maar omdat ik Luke achterlaat.

Ik loop naar mijn nachtkastje en haal alle pillen eruit die ik heb. Het zijn er veel. Ik ga naar de badkamer en doe de deur achter me dicht. Ik pak een glas water en vul hem, ik neem een slok en gooi een aantal pillen in mijn mond en slik door. Ik neem nog een slok water en doe weer wat pillen in mijn mond en nog eens en nog eens, tot de pillen op zijn. Ik denk dat ik er wel 70 heb doorgeslikt.

Ik ben een beetje misselijk. ik denk dat ik hier nu een halfuur zit op de badkamer vloer. Mijn buik doet pijn.

Ik heb het gevoel dat ik moet overgeven maar ik doe het niet, ik moet het binnen houden. Ik huil, mijn keel doet pijn, mijn buik doet pijn, mijn hoofd ook al. Alles doet pijn. Ik kan het niet meer tegen houden. Ik buig over de wc en kots. Mijn keel doet nog meer pijn en alles word wazig. Ik huil zo hard, ik schreeuw uit pijn en grijp naar mijn buik en dan naar mijn hoofd.

Ik zie zwarte vlekken voor mijn ogen, dit is het. Dit is mijn eind.

Alles word zwart en ik voel mezelf langzaam wegdrijven, de pijn verdwijnt en ik voel niks meer.

Ik kijk naar beneden en zie mijn lichaam, bewusteloos op de grond liggen.

Ik ben dood, duidelijk.