luke's zusje l.h.

57

De dagen die volgden waren te doen. Nina negeert me nog steeds. Ik snap het niet, ik snap niet wat ik verkeerd heb gedaan. Ik ga elke dag na school naar de jongens maar nu gaan ze weer. De week is voorbij en ze gaan weer op tour. Ze gaan vanavond. Ik ben er niet klaar voor, de vorige keer had ik Nina maar nu weet ik dat niet zo zeker meer. Ik speel nu een wedstrijdje Fifa tegen Michael. Calum zit naast ons en probeert ons af te leiden. ik ben aan het winnen. Ik win altijd van Michael, hij is niet slecht maar ik ben beter.

-

"Voor je het weet zijn we al weer terug" zegt Michael zachtjes in mijn oor als hij me een knuffel geeft.

Dan is Ashton. Hij geeft fijne knuffels, niet zo fijn als die van Luke maar het komt in de buurt. Hij glimlacht loopt dan naar zijn eigen familie.

Calum loopt naar me toe. "Je gaat ons toch niet te erg missen he" zegt hij glimlachend hij geeft me een knuffel.

"Natuurlijk niet, ik ga jullie helemaal niet missen" zeg ik. Hij lach zachtjes.

Luke, ik ga hem zo erg missen, ik heb hem nodig. hij knuffelt me. Ik haal diep adem en ruik zijn heerlijke geur.

"Ik ga je missen zussie"

"Ik jou ook" ik voel de tranen in mijn ogen prikken maar ik knipper ze weg. Hij zucht en laat me los.

"Ik moet gaan" zegt hij, ik zie dat hij ook bijna moet huilen. Ik knik.

"Tot over een halfjaar" zegt hij.

"Tot dan" zeg ik.

Hij loopt weg. Ik laat de tranen gaan. Ik voel 2 armen om me heen en zie mijn moeder als ik opkijk. Lang geleden dat ik mijn moeder heb geknuffeld. Ik draai me om in haar armen en knuffel terug.

Als ik uitgehuild ben, kijk ik naar mijn moeder.

"Ga je niet mee op tour?"

"Jawel maar ik ga morgen pas" ze glimlacht.

Oh, lekker dan. Ben ik weer alleen met Ben, Jack en papa.

"Oke" ik glimlach een klein beetje. Meer kan ik er niet van maken.

De rit naar huis is stil, niemand praat. Ik staar uit het raam.