luke's zusje l.h.

46

We zitten in de zaal met popcorn op onze schoot en cola in onze hand. We hebben allebei onze eigen bak, wetend dat we anders ruzie zouden gaan maken over wie meer gehad heeft.

"Welke film is het nouu?" Ik kijk hem smekend aan.

"Dat zie je zo wel" zegt hij, ik zie gewoon dat hij er van geniet dat ik het niet leuk vind dat ik niet weet welke film we gaan zien.

Ik knijp mijn ogen samen, hij is zo gemeen. Ik glimlach als ik een idee krijg. "Oke dan, als je het zo wilt"

Ik draai me om in mijn stoel.

"Hey, welke film word hier zo gedraaid?" Vraag ik aan diegene die achter me zit.

"The hobbit" zei de jongen, hij knipoogt naar me. Ik draai me snel om en mompel een bedankt.

Ik bedenk me dat ik nu weet welke film en kijk Luke aan.

"Dus, the hobbit he?"

"Ja" hij heeft zijn armen over elk geslagen en kijkt boos vooruit. Ik giechel. Hij kijkt even boos opzij maar glimlacht dan een beetje, snel kijkt hij weer boos en draait zijn hoofd weg.

"Je lachte, jaja ik zag het wel hoor"

Hij kijkt boos maar kan zijn glimlach niet inhouden. "Echt niet" hij probeert zijn mondhoeken omlaag te houden maar het werkt niet. "Oke misschien" hij kijkt me met zijn ogen tot spleetjes geknepen aan. "Het is jou schuld" hij lijkt net een chinees.

"Wat? Dat je een chinees bent of dat ik je liet lachen?" Ik barst in lachen uit en Luke kijkt eerst boos maar kan uiteindelijk zijn lach niet inhouden.

De lichten gaan uit en ik stop met lachen en leg mijn hoofd op Luke's schouder. Ik eet rustig van mijn popcorn terwijl met mijn ogen de film volgen.

-

Luke zit bij me op de rand van mijn bed als ik erin ga liggen.

"Vond je het leuk?"

"Super" ik glimlach. "Maar ik ben enorm moe" ik glimlach weer maar een neppe, ik weet nu al dat het eeuwen gaat duren voordat ik eindelijk slaap, misschien lukt het wel helemaal niet.

"Weltrusten" luke glimlacht en geeft me een kus op mijn hoofd.

"Weltrusten" zeg ik terug en ik ga wat beter liggen.

Luke staat op en loopt de kamer uit. Hij doet de deur achter zich dicht.

Zodra hij weg is en ik in het donker achterblijf stromen de gedachtes binnen, ik staar naar het plafond en knipper mijn tranen weg maar het heeft geen zin, langzaam 1 voor 1 lopen ze over mijn wangen, zo langzaam dat het kriebelt. Ik veeg ze weg, ik wil niet huilen, ik ben het zat, ik huil zoveel. Ik voel me echt een huilebalk en dat ben ik ook. Ik heb vodka nodig, om de gedachtes weg te halen, om blij te zijn.

Waarom kan ik niet gewoon blij zijn.

Ik heb alles wat ik zou kunnen wensen, maar ik ben niet gelukkig.

Ik heb Luke, een familielid dat om geeft.

Ik heb Nina, een beste vriendin en als het aan mij lag zelfs meer.

Dat is alles wat ik zou willen hebben maar ik heb meer.

Ik heb mijn beide ouders en naast Luke nog 2 broers.

Ik heb dingen waar ieder tienermeisje van droomt maar ik wil het niet.

Ik heb een beroemde broer, waar iedereen jaloers op is, maar ik wou dat hij het niet was.

Ik ben bekend, door mijn broer, ook iets wat iedereen wilt, maar ik wil het niet

Ik wil geen groot getal aan volgers op twitter en instagram, iets wat iedereen wilt.

Ik besef ook wel hoe verwent ik klink, ik heb alles wat iemand zou willen maar ik? Ik wil het niet.

Ik word er niet gelukkig van en ik denk dat dat ook nooit gaat veranderen.

Want ik kan me geen ander gevoel dan ongelukkig herrinneren.

Misschien een beetje liefde voor Nina. En spijt dat het niet anders had kunnen lopen maar zo is mijn leven niet. Als ik het terug kon draaien had ik het anders gedaan. Ik had het beter verborgen voor Luke. Ik was gewoon nooit geboren. Want ik ben niet iemand die je op de aarde wil.

De aarde wil iedereen laten geloven dat we in een geweldige wereld leven, maar ik zie alleen verdriet. Ik zie hoe mislukt alles is en dat is de fout in mijn hersenen.

Ik ben mislukt want ik kan zien hoe mislukt de wereld is.

Ik heb vodka nodig, nu meteen.