luke's zusje l.h.

26

Het is stil tijdens de rit totdat luke zijn keel schraapt.

"Wat als ik op tour ben?" Hij kijkt even weg van de weg naar mij en dan weer terug.

Daar had ik nog niet over na gedacht. Ik slikte en knipperde mijn tranen weg. Goeie vraag, met wie kan ik dan praten?

Luke is er altijd voor mij, hij is de enige die er echt altijd voor me is. Zonder hem, een halfjaar zonder hem. Voor ik het weet huil ik al. Ik kan het niet. Ik weet zeker dat er een moment komt dat ik breek en als luke er dan niet is, dan weet ik het ook niet meer.

"Wanneer ga je weg?"

"Overmorgen"

Ik knik en kijk snel naar buiten zodat hij mijn tranen niet hoeft te zien.

Waarom heb ik dit?

Waarom heb ik een broer die beroemd is? ik wil het niet, ik heb hier nooit om gevraagd. als Luke zolang weg is red ik het niet. Wat moet ik nou thuis. Al die mensen die er niks van begrijpen. Zonder Luke gaat het niet goed komen. het gaat helemaal fout, ohnee. waarom Luke, waarom niet Ben of Jack. Waarom moet nou juist Luke beroemd zijn en weg gaan voor een halfjaar?

Jade doe normaal! ik zou blij moeten zijn. ik bonk mijn hoofd tegen de autoruit, niet te zacht maar wel met zo min mogelijk geluid.

Ik verdien Luke niet! Ik zit hier te zeggen hoe zielig ik wel niet ben dat hij weg gaat en dat ie niet moet gaan maar dit is zijn droom, wat ben ik gemeen om alleen al te denken aan dat ik liever had dat Ben of Jack beroemd was. Dit is wat Luke wil en ik moet blij voor hem zijn. Niet aan mezelf denken. Luke gaat doen wat hij het aller liefste doet. ik moet blij zijn. blij. blij zijn voor hem. ugh, ik kan het niet.

Ik kan het! Voor Luke!

Ik kan dit wel bedenken maar ik geloof het zelf niet eens.

Ik ben BLIJ voor hem, voor mijn broer want hij heeft een leven voor zich, een droom leven, het leven dat hij wilt hebben. ik moet niet zo zielig doen! ik moet blij zijn.

Ik ben helemaal in mijn gedachtes en heb niet doordat we er al zijn totdat Luke me aantikt. ik schrik en kijk snel om me heen. ohja in de auto, de tranen lopen nog steeds over mijn wangen. Luke kijkt me bezorgt aan, een blik die hij me deze avond al veel te vaak heeft gegeven.

Ik stap uit en gooi de deur achter me dicht. De meisjes voor het huis staan weer eens te gillen, kunnen ze echt niet begrijpen dat wij ook heel graag een plek willen hebben waar we rustig kunnen chillen zonder gestoord te worden en misschien als het niet teveel gevraagt is, een beetje privacy?

De voordeur gaat open en Luke sleept me mee naar binnen. zodra ik binnen ben komen mijn ouders naar me toe. ze knuffelen me.

"Waarom doe je ons dit elke keer aan?" vraagt mijn moeder huilend.

Wat!? doe ik hun dit aan zij beginnen elke keer hoor!

"Pardon? volgens mij doen jullie mij iets aan wat mij geen rede geeft om te blijven!" ik sla mijn armen over elkaar. "jullie zijn gemeen, jullie gooien me tegen muren, zeggen dat ik niet belangrijk ben, doen alsof ik gek ben. Het komt door jullie dat ik me zo rot voel, jullie geven me het gevoel dat ik niet goed genoeg ben want oh, wat hebben jullie het gezellig als ik er niet ben. Iedereen ziet het. Hoe jullie Jack, Ben en Luke geweldig vinden want die hebben allemaal iets bereikt in hun leven en dan ben ik daar. Ik zie heus wel dat jullie meer van hun houden, je hoeft het er niet in te drukken door het zo erg te laten merken. Door zo erg te laten merken hoe teleurgesteld je in me bent. weet je wel hoe kut dat voelt?" zeg ik huilend. Niemand reageert. Nee natuurlijk niet, ze weten ook niet hoe dat voelt. want zei zijn gewilt. ik stamp de trap op, mijn kamer in en draai de deur achter me op slot.

Ik haat mijn familie. Er is geen enkele kans dat ik het hier zonder Luke een halfjaar kan overleven. Met alleen Jack, Ben en mijn ouders gaat het gewoon niet werken.

Ik graai onder mijn bed naar de cola fles. zodra ik hem heb neem ik een grote slok en ga op mijn bed zitten.

Klop klop

Jade? kan ik binnen komen?"

Het is Luke. Ik heb hier geen zin in.

"Nee"

"Jade laat me er alsjeblieft in? ik ben bezorgt"

"Ik moet vast wennen voor als je er niet bent!" dat kwam er harder uit dan het bedoelt was. "Sorry, ik wil even alleen zijn"

ik hoor Luke zachtjes snikken, is hij aan het huilen? ugh, wat heb ik nu weer gedaan?!

"Ik wil je helemaal niet achter laten, jade. maar ik kan niet meer afzeggen het is overmorgen al! het spijt me echt heel erg"

"Geeft niet"

Ik hoor hem opstaan en weglopen. ik zucht en neem nog een slok van de cola fles.

Ik neem nog een slok en nog 1. voor ik het weet is de fles leeg. Ik zucht en giechel. Ik kijk naar de lege fles en gooi hem ergens op de grond in mijn kamer.